Roadtrip!

Roadtrip

Om 7u op om vroeg in de morgen eitjes staan bakken in een half gare koekenpan. De pannen in de hostels zijn erbarmelijk slecht, de anti-aanbaklaag is weg, dus je loopt nadien uren te schrobben op die pan, echt irritant.
De taxi in met al onze tasjes naar de Alamo, auto inpakken en gaan met die banaan. 8000ARS, Argentijnse peso als deposit op de creditcard, ong. 1100 euro. we moeten maar geen schade rijden! Natuurlijk prijkt onze gisteren gekochte rozenkrans aan de autospiegel, net als bij alle Argentijnen! Onderweg spotten we een vadsige Diego Maradonna, die raar opkijkt als we hem full frontal op de foto zetten. De stoplichten gaan hier van rood naar oranje en groen en Coba loodst ons veilig de stad Salta uit, doet en passant nog even een wedstrijdje optrekken met een Argentijn, die raar opkijkt. Sowieso nog niet veel vrouwen achter het stuur gezien!
Ook is het bijna overal in de stad eenrichtingsverkeer dus ff goed opletten. Onderweg tanken we voor ong. 1 euro/liter en zingen hard "no limit" mee van de radio, geen idee dat het zo internationaal was!
Onderweg rijden we door valleien, rode rotsformaties, in the middle of nowhere, heel cool. Overal aan de kant van de weg staan altaartjes met nepbloemen, beetje kitsch, maar mensen zijn hier natuurlijk supergelovig en willen hun eer bewijzen.
We hebben een hele fotoshoot gehouden met onze bolide haha, Coba liggend op de auto enz enz en ons eigen heilige torentje gemaakt, die je hier overal langs de weg ziet. Een paar stenen en dan opgestapeld.
Bij een paar uitzichtpunten en kloven geweest, waar mannetjes speciaal voor ons muziek speelden. Snel weer door want we stoppen veel te vaak.
Na een paar uur verandert het landschap in een meer vlak geheel. Allemaal bodega's, wijnboerderijen, de een nog mooier en grootser dan de ander. Velden vol met druivenplanten, allemaal netjes op een rij. De bekendste en oudste van de streek, bodega Etchart, gezien. Het was zondag, dus helaas dicht.
De streek rond Cafayate staat bekend om zijn witte wijnen en vele bodega's. Eerder wilde Coba een lekker wit wijntje bestellen, maar hadden alleen rode. Tssssss laat dan maar. Nu moest het toch gaan lukken!!
Eerst even naar het hostel bij het centrum van Cafayaye om alle bagage kwijt te raken, deze hadden we gisteren geboekt. Het wordt gerund door een lief echtpaar met een klein zoontje.
Het internet was uitgevallen dus ze had onze reservering niet gezien, maar gelukkig kon het nog wel.
Even gelucht in het hostel en we besloten door te rijden naar iets ten zuiden van Cafayate, de ruinas a quilmas. Dit was ong. klein uurtje rijden.
Onderweg controle van de politie! Oh jee, maar gewoon soort van paspoort controle. Dit doen ze hier wel vaker.
We kwamen langs een supermooi begraafplaatsje, witte monumentjes met weer heel veel nepbloemen. Echt heel kleurrijk en mooi om te zien. In Nederland zouden we dat natuurlijk belachelijk vinden en te kitsch voor woorden, maar hier past het helemaal in de context! We schieten wat foto's en te luguber voor woorden, maar in een aantal kleine "lijkenhuisjes",waar dus gewoon kisten liggen die we kunnen bewonderen, een raar idee hoor. Het geheel weer opgesmuckt met nepbloemen en versieringen.
De ruines waren echt supermooi, heel veel weide vlaktes, cactussen en ruines ertussen, zo idyllisch en als je daar staat voel je je zo vrij! Lekker warm windje met zonnetje, we denken geregeld aan Nederland met zijn ijzel en natte sneeuw. Het was de hobbelige, lange weg meer.dan waard vonden we.
Nu maar eens terug naar Cafayate, we zaten echt weer stuk.
Om 19u wilden we snel hapje eten en lekker douchen en naar bed. Al dat stof, we waren echt vies. Bleek dat alle restaurants pas om 20u open gaan hier, wat wij natuurlijk stom vonden. Een restaurantje, als je al niet ziek was dan werd je het daar wel zo smerig, konden we wel wat bestellen. Het was wel gezellig aan het grote plein, maar het eten was echt niet te nassen! Coba kon maar een soort witte wijn krijgen en heeft maar een slok genomen zo smerig was het! Ondertussen stonden straathonden naast ons te bedelen. Er werd niets van gezegd, maar druk met telefoontjes gesmst.
Overigens, als je hier vlees besteld, moet je niet verwachten dat je er uberhaupt groenten bij krijgt, want dat is niet gebruikelijk. Leven dus op kip en patat.
Snel weg hier en een lekker ijsje gehaald. Snel naar bed.
Morgen richting Cachi.

Zoooo lekker wat uitgeslapen en iets later dan gepland, rond half 10 richting Cachi. Maar niet nadat we kennis hebben gemaakt met het heerlijke dulce de leche, een caramelcreme die je op je broodje smeert, mmmmm. We hebben een lange rit voor de boeg.
Even kort kennis gemaakt met Adriano en Dominic die we nog vaak zouden zien vandaag.
Wat een slechte weg! Vol met stenen, grind en zand, als dit mijn oude barreltje zou zijn, was ie erin gebleven. Na een uurtje rijden kwamen we onze nieuwe vrinden tegen, die langzaam reden en waar wij vervolgens voorbij scheurden. Een soort wedstrijd volgde, waarbij zij stopten waar wij stopten om weer even een foto te schieten of een minibegraafplaats te bezoeken. Heel vlak naast onze auto parkeren, zodat wij er niet meer inkwamen haha dat soort dingen.
Onderweg was er echt lange tijd niets, af en toe een krottig, stenen huisje met soms enig teken van leven. Ook een soort van spookstadje met ongebruikte benzinepomp, veel altaartjes onderweg, mooie views van bergen, oases en rotsgesteentes. Af en toe een harde knal onder de auto, oeps dat was weer een steen.
Wij hebben een nieuwe sport ontdekt.. Kerkklokje luiden. Bij elk kerkje dat we onderweg tegenkwamen, hoe afgelegen ook, moesten we de klok luiden. Eerst durfden we niet, maar later alle schaamte voorbij. Soms keek eens iemand op, vaak ook niet. Wij hadden de grootste lol, je vraagt je af hoeveel mensen er komen in zo'n kerk, er woont echt een hond en een paardenkop.
We moesten ook wel eens plassen, achter de kerk dan maar. En we hadden water nodig dat we ergens wilden halen. Van een soort van videotheek met waardeloze alienfilms kwam Coba lachend terug met de mededeling dat er hier niets te halen viel.
Om half 4 ofzo kwamen we eindelijk aan in Cachi. Veel te vaak gestopt natuurlijk, want het was nog 3u rijden naar Salta. Cachi is een gezellig, oud en net dorpje met een leuk plein. Onze eerste empanada's zijn een feit!!!! En wat zijn ze lekker, met vlees en met kaas, lekker in de zon opgegeten.
Omdat het rond 20u donker wordt, wil Coba liever niet verder rijden. We hebben een overnachtingsplek gezocht. Heel gezellig aan een binnenpleintje. De druiven groeien volop.
Mariska is nog even gaan hardlopen en wat oefeningen gedaan.
We hebben dit keer heerlijk gegeten bij een gezellig restaurant, nu incl. groentes, en weer in gezelschap van wat honden. En gelukkig voor Coba, de witte wijn smaakte nu goed!
We hebben besloten morgen om 6u, zonsopgang weg te rijden, dan komen rond 9u aan en als we geluk hebben hoeven we dan niet zoveel extra te betalen voor de autohuur.

Zoals gezegd, om 6u fris en fruitig ahum, vertrokken naar Salta. De weg was dit keer veel beter en we gingen over prachtige bergpas richting dal. Jeetje wat een uitzichten, wijds en indrukwekkend. Een beetje mystiek te noemen met de zonsopgang en wat mist.
Om half 10 leverden we de auto af. Coba vroeg nog, "moeten we hem nog wassen?" Ja doeiiiii we doen net alsof we gek zijn. Helemaal besmeurd dus aangekomen en omdat de tank veel voller was dan gekregen, was het verder allemaal in orde.
Daar stonden we dan weer in Salta met d ie zware backpacks, tassen en boodschappentasjes. Taxi genomen naar de busterminal, Coba had gedacht dat er wel lockers zouden zijn om die zware tas een vaarwel te kunnen zeggen. En verdomd! Ze hadden een bewaakte opslag. Nu iets lichter bepakt en bezakt op een terras neergestreken aan de plaza de Julio 9, waar we paar uurtjes vertoefd hebben.
We zagen erg op tegen onze 20u!!! durende busrit naar Mendoza, die om half 4 vetrekt.
We wilden nog even wat inkopen den en broodjes en salade maken voor de grote busreis, dus naar de supermarkt en heel brutaal een hostel dicht bij de busterminal opgezocht, ingelopen, met een grote smile "ola!" gezegd en de keuken ingedoken!
Daar alles klaargemaakt, de medewerker vertrouwde het zeker al niet en kwam verhaal halen. Of we in dit hostel verbleven. Uhmmm nou nee, we gingen naar Mendoza met de bus, hij zei er verder niets van. We zeiden nog "we ruimen alles op hoor!" Lachend weg natuurlijk.

Op naar 20u bussen, pfffff we zitten ook niet naast elkaar, dus even vragen of dat anders geregeld kan worden.

Bedankt weer voor al jullie reacties, leuk dat de verslagen gewaardeerd worden. Soms beetje lang, maar het is ook ons eigen naslagwerk ;-)

Dikke xxx