Rapa Nui!

Paaseiland!

Yes! Vandaag vertrekken we naar Paaseiland. Spannend.....!
Nadat we deze keer wel op tijd zijn vertrokken naar het vliegveld, moeten we heel lang in de rij staan om in te checken. Een lelijke Duitser met 2 lelijke en irritante kids wil nog even voorkruipen. Typisch. Uiteindelijk lukt het allemaal en zitten we snel genoeg in het vliegtuig. Naast ons zit een Duitse jongen, Nikolas, die we op Paaseiland nog vaak tegen gaan komen. Hij is 19 jaar en kan vloeiend Engels en Spaans. Hij woont ff een jaar in Chili en heeft ook al in Amerika gewoond.
Aangekomen op het vliegveld(je) van Hanga Roa krijgen we geheel volgens traditie een bloemenketting om van de eigenaar van ons hostel die ons op komt halen. Leuk!

Ons hostel ziet er goed uit en we krijgen een hele grote driepersoonskamer met privé badkamer. Top! Oh nee....foutje... We krijgen een kleine tweepersoonskamer met een twijfelaar....de Engelsman die alleen reist krijgt de grote kamer...hmmmmm. Volgens mij toch niet helemaal zoals we geboekt hadden? Coba gaat verhaal halen. Ja idd we hebben een kamer met twee aparte bedden geboekt maar die heeft ze nog niet beschikbaar. Tsja maar dan lukt het om een tweede kamer te krijgen voor 1 nacht. Daarna moeten we verhuizen naar de kamer die we geboekt hadden. Nou ja voor die prijzen hier mag dat ook wel. Paaseiland is veruit de duurste bestemming ooit. Als je als aandenken een Moai beeldje mee naar huis wilt nemen mag je al snel tussen de 40- 500 dollar neerleggen. Pffffff. Ze vragen overal geld voor en alles is duur. Het hostel is niet echt een gezellig hostel, iedereen is nogal op zichzelf en echt behulpzaam zijn de eigenaren niet. Het is wel schoon en de bedden zijn prima.

Maargoed dat mag de pret niet drukken. We lopen alvast een rondje door het stadje en als we ons hostel uitlopen komt de overbuurman even een praatje met ons maken. Hij is knetterstoned en er komt geen zinnig woord uit. we wuiven hem maar gedag want de mannen hier die blijven nogal plakken. Het is ook echt not done als man zijnde om niet naar de dames te roepen en te fluiten. Blijkbaar iets typisch Chileens dat zelfs Paaseiland heeft bereikt. We gaan voor de zonsondergang naar een paar Moai beelden die aan de kust staan niet zo ver van ons hostel. Het is echt een heel mooi gezicht. Uiteraard willen we ook samen op de foto met deze beelden en we vragen een Japanner die in de buurt staat of hij een foto van ons wilt maken. Nou je had m niet blijer kunnen maken. Zelf is hij gewapend met twee camera's om zijn nek met lenzen van een meter lang. Hij begint meteen aan alle knoppen van Mariska's camera te friemelen en houdt een heuse fotoshoot. Als hij dan eindelijk klaar is wil hij ook nog even een foto van ons maken met zijn eigen camera. Hoezo wij hebben onterechte vooroordelen over Japanners? Haha.

We gaan op zoek naar een restaurantje om wat te eten en gaan geheel volgens tip van Eva en Edwin op zoek naar het restaurantje met de twee oranje parasollen. Helaas, we zien heel veel oranje parasollen maar geen restaurant dat geheel aan de beschrijving voldoet. We besluiten maar gewoon ergens te gaan zitten. En jawel we worden en passant bedient door een travestiet. Tsja Eva en Edwin dat was toch het restaurant waar we juist niet naartoe moesten? Haha gelukkig horen we geen magnetron belletje maar we hebben dan ook geen pizza besteld. Overigens zien we de dag erna dat de buurman twee oranje parasollen buiten zet ;-).

De wifi in ons hostel is amper wifi te noemen dus helaas geen internet. Op tijd naar bed dan maar want we zijn erg moe.

De dag erna ontbijten we lekker en ontmoeten we een Belgisch meisje met haar Chileense vriendin die ook samen op reis zijn. Ze hebben een handige gids over het eiland en we mogen hem even lenen. We zullen hen ook nog een aantal keer tegen komen op het kleine eiland. We willen een quad huren om het eiland rond te gaan, maar het weer werkt niet echt mee. Veel regen dus we lopen maar eerst even alle souvenir winkeltjes af. Overal vragen ze ongeveer dezelfde prijs en op veel plaatsen is het niet eens mogelijk om af te dingen. Maar 40 dollar voor een beeldje gaat ons toch echt te ver. We kopen alleen een koelkast magneetje. Tegen de middag komen we bij het verhuurbedrijf en besluiten om de quad pas om 1800 uur op te halen. Je mag hem 24 uur bij je houden en besluiten het eiland morgen pas rond te gaan, hopend op beter weer.

Dus de middag gebruiken we om eerst een empenada te eten, lekker met tonijn en kaas, en daarna willen we te voet de vulkaan Rano Kau op. Rond drie uur lopen we die kant op, we hebben ons laten vertellen dat het maar een uurtje lopen is. Onderweg gaan we nog even naar een grot met muurschilderingen. Mooi uitzicht over de kust.

Als we vervolgens halverwege op de vulkaan staan beseffen we dat we toch al een aardige tijd onderweg zijn. Hmmmm dat gaan we misschien niet meer halen allemaal voor zes uur als we de quad op moeten halen. Als er een Amerikaan in zijn huurauto langsrijdt vragen we even hoe ver het nog naar boven is. Nou we zijn nog niet eens halverwege! Maar we mogen wel even meerijden naar boven toe. De Amerikaan is John, een jaar of zeventig en hij is president van een bedrijf in Amerika. Hij reist tussen de werkzaamheden door en zijn vrouw gaat af en toe mee, dat ligt aan de bestemming. Hij is alleen op Paaseiland en vindt het wel gezellig twee zo'n drukke meiden in zijn auto. We stoppen bij het uitzicht van de krater en rijden dan door naar het dorpje Orongo. De meneer achter de kassa vertelt dat hij zijn roots in België heeft. Hij blijft maar grapjes maken en dan mogen we door. Prachtig uitzicht over de zuidkant van het eiland en we zien het dorpje. Ook vanuit hier weer uitzicht over de krater. Mooi!
Als we weer terug naar beneden gaan zet John ons bij de quad rental af. Heel erg aardig van hem!

Zo. Op de quad nog even boodschappen doen voor het avondeten en dan wederom vroeg naar bed, morgen om half zes op! Groenten zijn hier wederom niet te betalen en alles ziet er hier aftands en verrot uit. Diepvriesgroenten dan maar weer, we betalen er ong. 6 usd voor. Voor een cola moet je 5 dollar neertellen.
Nog even een leuk geintje, met een wagen volgeladen start onze quad opeens niet meer. Getver, hebben wij dat! Wij naar een andere verhuur, deze wilden ons wel even helpen. Of het nou aan de accu lag of niet, hij deed het iig weer! Gas op die lollie!

We willen de beroemde Tongariki Moai beelden bij zonsopgang zien, dat wordt namelijk door iedereen aangeraden en we vertrekken dan ook in het donker ernaartoe. Het is ongeveer een half uurtje rijden. De quad is allesbehalve ok, hij helt steeds naar rechts waardoor je constant bezig bent het stuur recht te trekken zodat de quad recht blijft rijden. En dat is zwaar! Coba heeft geen gevoel meer in haar armen als ze aankomen. De zonsopkomst is heel erg mooi en we maken veel foto's. We zijn uiteraard niet de enigen die op dit idee kwamen haha het is er erg druk. We besluiten om eerst weer even terug te rijden naar ons hostel voor het ontbijt. Lekker. Eerst even langs de quad rental, ff lekker klagen over onze quad. En het helpt, we krijgen een andere mee. Deze rijdt perfect! We gaan eerst langs het museum, jawel Irene je mag weer heel trots zijn op Mariska, en gaan daarna de offroad tour doen langs de kust. Onderweg zien we ook een aantal Moai beelden staan. Daarna gaan we naar het strand en het is heerlijk weer. We kunnen helaas niet te lang blijven liggen, maar lang genoeg om onze lunch te nuttigen en heel eventjes lekker de oogjes en snaveltjes toe. Daarna hup weer verder. Op naar de navel van de wereld. Een grote ronde steen in de vorm van een navel, met speciale krachten, althans dat zeggen ze. We gaan ook nog even langs de 'werkplaats' waar de beelden werden gemaakt. Je kan de grootste Moai nog zien liggen in de berg, niet helemaal compleet maar half uitgehouwen. Deze heeft dus nooit rechtop gestaan. Het is een heel gaaf gezicht al die beelden tegen de berg aan en het zijn er tientallen. Onze camera heeft zich hier niet verveeld! :-).
Aan de andere kant van de berg kan je ook omhoog lopen, en dan heb je weer uitzicht over een prachtige krater. Mooi!

Dan is het tijd om weer terug te rijden, we moeten de quad weer inleveren. We rijden over een verharde weg langs de kust terug, echt prachtig! En dat allemaal op het meest afgelegen eiland ter wereld! We moeten snel nog even langs de souvenir winkeltjes want morgen vertrekken we weer vroeg, dus we moeten vandaag een beeldje kopen. We gaan naar een wat kleiner marktje en daar verkopen ze de beeldjes ook. Voor de deur komen we de Amerikaan John weer tegen. Hij zit verlegen om een praatje, tsja dat krijg je als je alleen reist. Hij vraagt wat we doen met eten die avond en we vertellen hem dat we low budget reizen en zelf hebben gekookt gisteren, en dat we daar vandaag ook van eten. Dan nodigt hij ons uit om met hem mee te eten, hij trakteert. Gênant is het wel, maar we durven geen nee te zeggen. We spreken af om over een uur weer te verzamelen. Eerst even souvenirs kopen en douchen want we zijn helemaal bruin van het stof. Warempel hier kunnen we wel afdingen. Voor een hele goeie prijs hebben we er allebei een. Yes! Check, nu snel terug naar ons hostel.
Ze hebben ook overal in de souvenir winkeltjes kalendertjes liggen van de Paaseiland mannen gehuld in een klein broekje. Coba wil graag zo'n kalender hebben als geintje voor haar collega's. Wat zou die leuk staan op haar kantoor in Nuenen....helaas ze vragen overal 20 dollar voor een stukje papier! Echt schandalig gewoon, in Nederland kost zoiets nog geen anderhalve euro. We hebben al zo vaak gekeken naar zo'n kalender dat Maris het moe is geworden. Hupsakee kalender in de tas en wegwezen. We sponsoren ze vanavond wel tijdens de show. Coba is blij!

Om zeven uur gaan we eten met John en hij begint een waar kruisverhoor. We hebben een moeilijke Amerikaan te pakken. Er is geen maatschappelijk probleem of persoonlijke droom die we niet hebben besproken. Vermoeiend hoor, maar hij bedoelt het allemaal heel goed. Na anderhalf uur nemen we afscheid want we hebben kaartjes voor de Kari Kari dansshow die om negen uur begint. Hilarisch allemaal, mannen en vrouwen in traditionele kledij, amper iets om t lijf, a la Hawaï taferelen beginnen aan hun dans. Na een tijdje gaan ze jawel mensen uit het publiek vragen om mee te dansen. Mariska is meteen de lul. De grootste danser die eruit ziet als een Maori krijger alias het beest vraagt Maris ten dans. Hele geinige kerel die het gelukkig niet al te serieus neemt. Als ze klaar zijn zit Mariska helemaal onder zijn zweet. Heerlijk....Not!
Daarna gaan ze weer verder met hun eigen mensen.
Maar natuurlijk komt er ook een tweede ronde....jullie raden het al, ook Coba moet eraan geloven. Maar wel met de knapste danser haha. Helemaal gênant want deze keer moet iedereen alleen met hun danser het grote podium op. Fijn dat het niet zo lang duurt. We zijn ook helemaal klaar nu met al dat dansen voor publiek!

Aan het eind mogen we nog even op de foto met 'onze' mannen. Dan is het wederom weer bedtijd want morgen vroeg weer op om te vliegen. Bij thuiskomst heeft Maris een email waarin staat dat de vlucht vertraagd is. We vliegen pas om half twee s middags, maar de eigenaar van ons hostel wil ons al om half zeven naar de luchthaven brengen! Dus toch vroeg de wekker gezet. Om half zeven informeren we hem dat de vlucht is gewijzigd. Ok dan zien we hem straks wel weer, kunnen wij nog even verder slapen!
Een probleem....we hebben een aansluitende vlucht geboekt naar Punta Arenas. Deze gaan we dus niet meer halen. Meteen om negen uur maar even naar het kantoortje van de LAN maatschappij gelopen. Yes, we hebben een vlucht om tien uur s ochtends de volgende dag. De mevrouw aan de balie belooft ons een hotel in Santiago, we zijn benieuwd!

Maar beloofd is beloofd, alles komt goed. We moeten eerst nog even een Duits echtpaar aftroeven want ze zijn de hele tijd al reuze irritant. Voorkruipen bij de incheckbalie, stomme opmerkingen maken, hun koffers op je hoofd gooien en doen of ze de lolligste van de hele wereld zijn. Als we het vliegtuig uitlopen moeten ze persé als eerste. Je zou maar eens wat missen hè. Wij besluiten eerst naar de LAN balie te gaan om de hotel voucher af te halen, de bagage is er toch nog niet. Warempel een halve minuut later staat het Duits echtpaar ook achter ons. En je raadt het al, als de medewerkster aan komt lopen willen ze nog voordringen ook! Maar ze helpt ons eerst. Als ze vervolgens gaat bellen om wat dingen te verifiëren proberen de Duitsers weer ertussendoor te komen. Coba is het zat en verzoekt ze vriendelijk om op hun beurt te wachten. Ja idd wij willen ook graag alles geregeld hebben. Zo heerlijk even die Pruusen op hun plaats gezet.
Uiteindelijk worden we allemaal, in totaal ongeveer een twintig mensen, naar een hotel gebracht. En wat voor een...het Crown Plaza!!! Hmmmm helemaal niet vervelend, de kamer is echt super de luxe, of vinden we dat alleen maar omdat ons referentie kader behoorlijk is bijgesteld tijdens deze reis? Haha heerlijk in ieder geval. Het 3-gangen diner is ook inclusief.
Na het eten gaat Maris nog even de gym in en Coba gaat lekker in bad. Verschil moet er zijn hè?

In de ochtend weer op tijd op, nog even genieten van een heerlijk ontbijt met alles erop en eraan. Hmmmm wij kunnen er weer tegenaan!
De taxi brengt ons weer naar de luchthaven en het zoveelste incheck tafereel kan beginnen. Op naar Punta Arenas.

Xxx