Van vieze stad tot paradijs

Okay.. Ik heb dus in totaal 6 uur moeten wachten op het vliegveld. Vertraging is hier heel normaal. Bleghhhh, heb het gehad en wil naar mijn hostel. Eenmaal aangekomen moet ik mijn visa on arrival regelen. Ik moet meteen dollars pinnen natuurlijk.. 35 dollar kost ie. Snel door de douane en met een tuktuk naar het hostel gescheurd. Of 10 dollar oke is ipv 9, nou nee dus. Het begint nu al. In Cambodja is iedereen op je geld uit.
Het is inmiddels 1u 's nachts ofzo en er is geen bedrijvigheid meer in het hostel.
Ik lig met 2 jongens op de vierpersoonskamer. Om 5u hoor ik dat buiten mijn kamer iemand loopt te schelden en iets in elkaar rost. Lekker gezellig.
De volgende ochtend ben ik pas om 12u in de benen. Ik moet even oriënteren wat er allemaal te doen is hier. Ik ontbijt met yoghurt, muesli en fruit bij het hostel. Verder zitten er wat wazige types hier. Ik stuur een facebookberichtje aan Lee Tuk Tuk, een tuktukchauffeur die al vele backpackers rondgereden heeft en goed Engels spreekt. Soort van bekendheid in backpackersland. Ik krijg een berichtje terug en hij wil me morgen wel rondrijden langs alle bezienswaardigheden. Leuk! Bedrag is hetzelfde als die in het hostel, dusss..
Ik besluit ook een berichtje te plaatsen op facebook (backpackerssite) om de tuktuk te delen, wellicht wel gezellig.
Ik moet er toch even uit en loop Phnom Penh in. Een vieze stad, vol met auto's, scooters en tuktuks, vol rare geuren en troep op straat. Mooi is het hier niet.
In het nabijgelegen winkelcentrum heb je vanaf de 8e verdieping een mooi uitzicht over de stad: vol en druk, punt.
Ik loop verder naar de central market. Het is er warm, druk en wederom vies. Wel weer een belevenis wat daar allemaal verkocht wordt. Vliegen zitten lekker op het vlees en de vis te schijten.. Bah. Moet natuurlijk wel wat souvenirs kopen hier en flink afdingen. Dacht dat ik het heel goed gedaan had, blijkt later dat het nog goedkoper had gekund, tuurlijk.. Je weet natuurlijk ook niet wat het allemaal waard is, dus dat is lastig.
Wil nog even naar de rivier lopen. Dit blijkt wat verder dan gedacht, dus ik spring achterop bij een (onofficiële) motortaxi. Hup zonder helm tussen het drukke verkeer, ongelooflijk. Maar het gaat goed, al heb ik gehoord dat ik dat beter niet meer kan doen. Phnom Penh staat nu eenmaal bekend als crimineel en ze zullen het niet nalaten om je af te zetten, te beroven of te overvallen.
Ik tik hem op de schouder en word afgezet bij de achterkant van het koninklijk paleis.
Je hebt hier een mooie boulevard met tempel en een leuk sfeertje. De pagode die ik zo in de verte zie, ziet er indrukwekkend uit. Ik schiet wat foto's en loop nu terug naar het hostel, wat ook weer 20/30 minuutjes lopen is ofzo. Het loopt niet chill, zoveel verkeer, je moet echt uitkijken. Gelukkig gaat het kaartlezen me nu goed af :-)
Maria heeft gereageerd op mijn oproep. Ze wil ook mee morgen, gezellig.
We ontmoeten elkaar in haar hostel, iets verderop. Zitten kletsen en later gaan we even een hapje eten. Jayme gaat ook mee, een Australiër bij mij op de kamer. Ik zit met drie mannen op de kamer, ook nog twee Mexicanen. We gaan naar een soort grillbar, waar de livemuziek zo luid is, dat je elkaar haast niet verstaat. Dit is niks, maar het eten was goed! Terug naar het hostel voor een drankje, het is er toch wel erg gezellig zo 's avonds aan de bar, en we besluiten iets verderop samen met de Mexicanen, Jayme en een Spanjaard naar de bar te gaan. Tuktuk gedeeld met zijn zessen naar een bar, waar hooggehakte vrouwen zichzelf weer verkopen, met wederom dikke oude mannetjes er omheen. Dit was niks, nu naar een bar met leuke muziek tussen allerlei hoerententen. Er was alleen bijna niemand, maar ach. Bijtijds naar het hostel gegaan, de mannen bleven nog even.

De volgende morgen stond Lee Tuk Tuk voor mijn neus om 8.30u. Maria was er ook al. Lee is vriendelijk en wil toeristen het naar de zin maken. Anders dan andere chauffeurs.
Allereerst naar het Toul Sleng museum, slalommend tussen het verkeer. Fruitshake als ontbijt.
Het museum was indrukwekkend. Er werden mensen gemarteld tijdens de heersende macht van Paul Pot. 20.000 man vonden de dood, sommigen in de gevangenis, bijna allemaal in een van de 300 killing fields. Je loopt rond in de gevangenis, een voormalig schoolgebouw. De martelkamers zijn te zien, de kleine hokjes, massacellen, indrukwekkende foto's van slachtoffers en wat er zoal gebeurde. Maria had de koptelefoon op, ik liep er zonder doorheen. Heb niet zoveel geduld.. ;-). Een duistere plek, wel fijn om er met zijn tweeën rond te lopen (met nog 1000 andere toeristen natuurlijk :-)).
Daarna door naar de killingfields, de bekendste van het stel dan. Luguber om te weten dat er zoveel mensen vermoord zijn. Er is onder andere een boom te zien, waar baby's en kinderen tegen doodgeslagen werden. Brrrrr. Verder sprak het museum ons eigenlijk veel meer tot de verbeelding dan deze killingfields.
Na 45 minuten hadden we het wel weer gezien.
Door naar het koninklijk paleis. Eerst even naar het hostel om te zien of de Mexicanen er nog zijn, want daarmee hadden we aanvankelijk afgesproken voor het paleis om 14u. Ze waren er niet meer, dus we gingen door. Tijd voor lunch. Heerlijk geluncht bij een tentje vlakbij het paleis. Het gaat pas om 14u weer open en we zijn natuurlijk iets te laat, waardoor de jongens al naar binnen zijn. We ontmoeten ze daar, schouders en benen bedekt..
We snellen eigenlijk door het complex heen, hoewel het er erg mooi is. Het is namelijk miet te trekken, zo heet. Monniken bidden op allerlei plaatsen, veel pracht en praal, een paar foto's en door. Zelfs de zilveren tegels gemist van de zilveren pagode hahaha. Daar hadden ze een kleed overheen liggen. De jongens gaan hun eigen weg naar de Russische markt en wij ook. We hebben besloten de belangrijkste tempel van de stad te skippen. We hebben er geen zin meer in. De Russische markt hadden we ook snel gezien. Er wordt van alles verkocht, alles staat dicht op elkaar en je gaat zowat van je graad van de hitte onder de tentzeilen. We willen eigenlijk ook niks kopen.
Tijd om te gaan chillen in het hostel wat ons betreft. We bedanken Lee en hebben nog een raar gesprek over sex enzo, hij dacht waarschijnlijk: met die Nederlanders kan ik alles bespreken.. En dat was uiteraard ook zo. Gezellige vent, fijn dat hij ons de stad heeft laten zien!
Rond 17u waren we weer terug. Ieder even ons weegs en later spreken we weer af voor het eten. Ik had aan Ramiro, de Mexicaan, gevraagd of hij deze morgen ook een busticket voor mij wilde boeken, want dat had ik nog niet gedaan. Maar hij wist niet meer zeker of het nu voor vandaag was of voor morgen, omdat hij een beetje dronken was gisteren. Jayme en Ramiro gaan namelijk ook naar Sihanoukville morgen. Ik boek alsnog en morgen hebben we dus met z'n drieën de bus.
We gaan met een groep van 8 wat eten en belanden op straat bij een streetfoodtentje. Eten was wat aan de hete kant, maar wel lekker. En je eet er natuurlijk voor geen geld. Afscheid genomen van José, een van de twee Mexicaanse vrienden. We mogen wel op zijn bruiloft komen, dat is nice ;-)
Een Amerikaan had een goed idee.. Hij wilde wel naar de Elephant bar, deze stond in de lonely planet. Hij is alleen het type dat geen leiding kan nemen. Begint te lopen en zegt ook niet hoe lang het lopen is. Ik vraag het, 30 minuten! Ja dag, dat gaan we niet doen. Ik zeg tuktuk voor 2 dollar met zijn allen. We komen daar aan, de bar is in een hotel. Een 100 jaar oude bar met veel karakter. Uhmmmmm uberchique hotel met prijzen van heb ik nou daar. Komen wij daar aangelopen met onze slobberbroeken en weinig geld. Hahaha snel weer weg bij die kouwe kak. Die Amerikaan vind ik een kneus. We lopen door op zoek naar een leuke bar aan de riverside. Maar die zijn er hier dus niet! Geen uitgaansleven te vinden verder.
We zijn nog steeds aan het lopen op een afgelegen weg en ik hoor een brommertje een beetje schuin achter mij komen rijden. Deze geeft gas en degene die achterop zit, probeert mijn tasje, die ik in mijn hand had met hengseltje rond mijn pols, te grijpen!! Ik voel zijn hand op mijn hand en ik knijp in mijn tasje en laat niet los natuurlijk. Toen liet hij los en reed hij door. Ik moest even beseffen wat er nu net was gebeurd. Later hoor ik meer verhalen hierover. Het gevaar is dat je meegesleurd kan worden als je je tas zo vast hebt, dus dat je over de grond wordt gesleept zeg maar. Niet gebeurd bij mij gelukkig! Pffffff.
We waren wel geschokt. Onderweg wederom alleen hoerenkasten. Toen zijn we maar bij het water gaan zitten met wat te drinken van de supermarkt. Mogelijk zat de potentiële rover tegenover ons, allemaal straatschoffies. Snel maar weg hier, naar het hostel.
Gelukkig heb ik mijn 100 dollar kunnen ruilen, want bijna niemand heef daar van terug. Dan is iets 10 dollar, geef je 100 en dat is dan te groot geld, heel frustrerend.
Ik neem afscheid van Maria en ga naar bed. Morgen 7.30u het busje naar Sihanoukville, 7u klaarstaan. Weer ijskoud door de airco, lekker uitgezet.

Zoooooo 7u is vroeg. Ik ben gaar. We kunnen niet echt ontbijt nemen, dus ik neem twee bananen. Het minibusje is aftands en de stoelen staan ook tegenover elkaar. Allemaal mensen met lange benen, dus we zitten tegen elkaar aangeplakt. 4,5 uur duurt de rit, onderweg een stopje. Ik praat onder andere wat met een Nederlands meisje, dat daar met haar vriend reist. Zo gaat de tijd lekker snel. Later komt er nog een Chinees stel bij! Jeetje, moeten deze er ook nog bij?? Het meisje blijkt snel wagenziek te zijn en wil niet achteruit rijden, maar niemand wil zijn plek afstaan. Dag stomme Chinezen, ze zijn zelf ook altijd ego.
Om 12.30u komen we aan en ik moet naar Otres beach 1, waar mijn hostel zit. Ik kan gebracht worden, maar dat kost me een dollar. Ohhhhhhh oké dan maar weer, anders duurt het allemaal nog langer. De jongens zitten in een ander hostel, meer bij de stad.
Mushroompoint heet het hostel, wat er uitziet als een grote champignon. Okeeeee, ik kom binnen, meteen wietlucht in mijn neus. Er zitten veel hippies en vrije geesten, zie ik al meteen. Maar de sfeer is heel relaxed. Mijn dorm is hilarisch, 7 soort van tentjes in een rondje, helemaal in de nok van het dak. Een muskietennet om een rond bed. De mensen zijn hier heel vriendelijk en raak aan de praat met een Amerikaans meisje, die morgen ook wel naar Koh ta Kiev wil.. Leuk! De meesten gaan dus naar Koh Rong, maar dit is een rustiger eiland met maar een stuk of 5/6 hostels. Ik zit even en een blond meisje, Denise, komt binnen. Ik hoor meteen dat ze Nederlands is en we raken in gesprek. Vanavond slaapt ze in een ander hostel, maar morgen hier. We gaan gezellig zitten aan het strand aan de overkant en we zitten prinsheerlijk. Wat een mooi strand, kort op de zee, heel relaxed, palmen, rustige muziek en heerlijke lounchestoelen.
We kletsen, zitten heerlijk idyllisch, kopen fruit van een verkoopster die rond loopt. Je wordt wel vaak lastiggevallen hier door strandverkopers met troep, eten of massages.
We lopen door naar de bar van Mushroompoint, supergezellig, en er blijkt een Nederlandse jongen te werken, Gijs, die al 4 jaar van huis is. Supermooie blauwe ogen heeft ie!
Hij heeft al lang geen Nederlands meer gesproken, dat hoor je meteen. Hij moet ook helemaal wennen haha.
We drinken en eten wat met het Amerikaanse meisje, Lisa. Na een mooie zonsondergang ging Denise naar haar hostel. Ik werk mijn dagboek bij, ga douchen en maak me klaar voor een avondje uit. Het is bloody hot in het slaapvertrek, beneden overigens ook. Je hebt ieder een eigen ventilator tot je beschikking.
Ik neem een tuktuk naar Otres beach 2, een stuk verderop. Er is werkelijk niks te doen daar. Denise heeft daar een hostel en we eten een smerige wrap. De wc zit al vol met stront, dus we hadden meteen geen trek meer! Wat een smerige bende hier zeg!
We twijfelen of we naar de stad moeten. Er is ook een junglefeestje, maar daar gaat zeker een hoop lsd gebruikt worden, of iets anders. Daar hebben we geen zin in, dus gaan we naar Serendipity beach met een tuktuk (die we gelukkig konden delen) Een lelijk strand, maar een hoop bars. We hebben een gezellige avond, maar moeten ook weer terug rond een uur of 2. Niemand kunnen vinden die een tuktuk kan delen, dus dat is balen. Wel kwamen we een Nederlandse jongen tegen die ook op het backpackersforum op fb zit en waar we wat berichtjes mee uitgewisseld hadden. Dat was zo toevallig! En dat we elkaar herkenden!
Doodmoe weer in het hostel. Had mijn tas achtergelaten achter de receptie, maar deze sluit rond een uur of 23. Hij lag er niet meer.. Ze zullen 'm wel opgeborgen hebben...
Ik plof zo m'n bed in, iedereen ligt al te slapen. Bloedheet, maar toch slaap ik een paar uur.

De volgende morgen ligt mijn tas bij de receptie. Ik ga pinnen en gelukkig kan dat op Otres beach, zodat ik niet helemaal naar de stad hoef.
Ontbeten met Lisa bij Gijs en we hebben de boot van 11u, die vertrekt voor een bepaald hostel.
Ze dragen de backpacks het water in, naar de boot. Er zitten maar 7 mensen op. Een uur duurt de boottrip en we komen rond 12.15u aan bij Coral beach, het hostel op Koh ta Kiev.
Wat is het hier fantastisch! Hangmatten, zitjes, kokosnoten, schommels. Met maar een stuk of 25 man aanwezig. Een paradijs. Natuurlijk zijn de werknemers backpackers, die je een welkom gevoel geven. En oke, dit zijn duidelijk geen partygangers, maar mensen die erg laid back zijn. Wel fijn voor een paar dagen.
Mijn dorm is een droom, aan het water en een heel mooi uitzicht op de zonsondergang. Wow! Met dank aan Laura, mijn tandarts, die mij deze tip gegeven heeft.
Ik geniet van het rondhangen en het verrukkelijke eten!! Voor lunch en diner gaan ze om 13u en 19u bij iedereen vragen welk van de drie keuzes van dat moment je hebt gemaakt. Iedereen eet dus met elkaar zeg maar. Ze maken het bord prachtig op en het is heerlijk! Alles zetten ze op je rekening. Natuurlijk zijn er backpackers die weinig geld hebben en nu afhankelijk zijn van de prijzen die ze hier voeren. Daarom eet een meisje de restjes van onze lunch.. Ja zo kan het natuurlijk ook ;-)
We maken nog een klein wandelingetje naar een ander hostel, maar die valt zwaar tegen. Veel troep. We hebben het maar getroffen!
De rest van de dag gaat voorbij met liggen op het strand, wat foto's maken en eten. Beetje kletsen met andere mensen. Geen wifi op het eiland. Heerlijk. Het douchen gaat met een kommetje in een bak met water in de wc, waarbij je zuinig aan moet doen. Het heeft namelijk weinig geregend de laatste tijd.
Rond 22u gaan we richting bed met het geluid van de zee op de achtergrond.

Lekker geslapen. Wel wat zweterig. Rond 9u ga ik ontbijten, ik neem de bananenpannenkoek.
Wederom een succes. Ik hang wat rond en lig op een privéstrandje naast mijn dorm.
Lunch om 13.30u. Om 14.30u gaat de boot naar Kactusbeach, een ander hostel, om daar even rond te scharrelen. Je kan daar ook zwemmen met lichtgevend plankton na zonsondergang.
Lisa en ik gaan samen heen. Het is daar ook leuk, maar met minder mooi strand.
Daar even gerelaxt en op het strand gelegen. Om 19u schuiven we bij Kactus aan voor het eten.
We ontmoeten een Schots meisje en haar moeder, die al bijna hun leven lang in Nederland wonen. Samen met de dochter lopen we naar Plankton beach. Omdat het bijna volle maan is, kan je de lichtgevende plankton niet supergoed zien. Dat is wel jammer. Als je met je handen beweegt, zie je vonkjes zeg maar. Wel grappig.
Nu moeten we nog terug naar ons hostel, want de boot is al eerder weggegaan. Via een pad door de jungle kan je daar komen. Pikkedonker en we weten niet precies hoe we moeten lopen. Toch vinden we het pad. Gewapend met een zaklamp ga ik nog een aantal keer bijna op mijn bek, ik zweet als een otter en met ongeveer 25 minuten zijn we weer bij het hostel. Pffff overleefd. We drinken nog een cocktail, genieten van de rust en gaan dan slapen. Ik duik er zo in. Morgen ben ik toch weer goor, kan mij het schelen.

De volgende ochtend check ik uit, haal wat spullen uit de kluis en neem de boot van 9u terug naar Otres beach.
Als ik mijn email hier weer kan checken, zie ik dat de vlucht gewijzigd is naar 19.30u ipv 17.30u. Daar baal ik weer van natuurlijk, altijd hetzelfde liedje hier. Dan had ik makkelijk nog even kunnen blijven en de middagboot kunnen nemen. Grrrrrrrr.
Ik stal mijn backpack in mijn oude hostel en ga ontbijten bij Mushroompoint aan het strand.
Niks doen tot ik mijn vlucht heb, denk dat ik een tuktuk neem naar het vliegveld.
Een na laatste bestemming van deze trip: Siem Reap.

Liefs Mariska