De lelijkste hoofdstad en het wereldwonder

De lelijkste hoofdstad van de wereld
Oftewel Ulaanbaatar. Niet dat wij dit verzonnen hebben maar het schijnt zo te zijn. Na onze ervaring kunnen we dit eigenlijk ook wel beamen. De stad heeft totaal geen uitstraling en het is er grijs en een zooitje bij elkaar geraapte zooi. Zo. Dat is wel duidelijk toch? Toch hebben wij er ons middagje aardig door kunnen brengen. Dit kwam vooral omdat we A: wifi hadden op de hotelkamer en B: we voornamelijk op zoek zijn geweest naar een massage. C: ons volgevreten hebben in de Irish pub.
Nadat we de massage geboekt hadden voor die avond, zijn we nog op souvenir jacht gegaan bij een groot winkelcentrum. De hele 6e verdieping bestond uit prullaria. Daarna zijn we naar de Irish pub gelopen om ons te begaaien aan de nacho's. Oeps, we hebben welgeteld 10 minuten om het naar binnen te werken, want dan begint onze massage. Uiteraard gaan we deze uitdaging niet uit de weg. De massage is heerlijk, met wat eigenaardigheidjes. Het papieren onderbroekje en de Mongoolse die op Coba ging staan bijvoorbeeld.
Helemaal uitgerust beginnen we aan het hoofdgerecht. :-)
Ondertussen zijn we al de hele dag op zoek naar de titel van het Mongoolse rapnummer. We proberen het op internet te vinden maar het lukt niet. In de Irish pub werken allemaal jonge mensen, dus we gaan er vanuit dat zij het wel weten. Mariska begint het nummer te zingen voor de ober, hij krijgt een soort van serenade, maar hij wil niet echt toegeven dat hij het kent. Een andere ober weigert ook. Helaas hier lukt het niet. Als we weggaan, probeert Mariska het op straat nog eens bij twee jongens. Op wat lachende blikken na, geen reactie. Tenslotte proberen we het bij de nachtportier van ons hotel. Helaas, ook deze keer geen succes. Wat is dit voor nummer? En waarom kent niemand het?
We vragen het morgen wel aan Norboe.
Eerst slapen en dan weer vroeg op. We worden om 0730 uur opgehaald door MG en Norboe en dan halen we ook nog Esther en Peter op. Bij het station nemen we eerst afscheid van MG. We hebben echt een super leuke tijd gehad met zijn allen. Norboe loopt nog even met ons mee naar de winkel voor wat treininkopen en brengt ons dan naar onze wagon. Ook hier moeten we weer afscheid nemen. Voelt toch een beetje als familie inmiddels. :-)

De treinrit door de Gobi woestijn
Eenmaal in de trein blijken we in de coupe naast Esther en Peter te zitten. Wij ontmoeten Sjuul en Fabienne. Ook Nederlanders die onderweg zijn naar Peking. Gezellig. Ze zijn broer en zus en reizen voor de tweede keer samen. Naast ons zitten Esther en Peter ook met twee Nederlanders, Quintin en Brit. In onze wagon zitten eigenlijk superveel Nederlanders. Het is bijna oranje zullen we maar zeggen.
Het landschap trekt aan ons voorbij, eerst veel droogte en dan weer wat groene heide ertussen, dan wat heuvels en rotsen, dan een paar zandduinen. Het is geen woestijn zoals wij het beeld ervan hebben, maar wel heel mooi om te zien. Hier en daar spotten we ook nog wat wilde kamelen.
De grensovergang is weer een heel riedeltje en duurt ongeveer 5 uur.
Eenmaal in China moet het onderstel van de trein verwisseld worden naar een smalspoor onderstel. Het spoor is in China namelijk anders dan in Rusland en Mongolië. Het is een heel tafereel. Eerst wordt elke wagon losgekoppeld, dan omhoog getakeld met alle mensen er nog in. We hebben immers de paspoorten nog niet teruggekregen en mogen er niet uit..
Dan worden de oude onderstellen er onderuit gereden en de nieuwe eronder geplaatst. Heel bijzonder, we staan er allemaal bij te kijken.
Rond ongeveer 1u kunnen we dan eindelijk gaan slapen en zijn we weer onderweg.
We kunnen uitslapen, want we zullen pas rond 12.30u in Peking aankomen.
's Ochtends passeren we bergen en meren en tuffen dan langzaam maar zeker Peking in.
We zijn er!!! We nemen afscheid van onze coupégenoten en van Esther en Peter, boehoe..
We worden naar ons hotel gebracht door een dame, die niet veel zegt of uitlegt, en ons incheckt in het hotel. Dit is redelijk centraal gelegen, maar wel in een wijkje waar niet veel te beleven valt. Wel zijn er hutongs om ons heen, dit zijn de steegjes waar Peking bekend om staat.
Misschien handig als deze dame ons even had laten pinnen bij een atm, want achteraf is iedereen de hele middag bezig geweest om een werkende pinautomaat te vinden. Weg middag. Zonder geld begin je niets. Na dit fiasco gingen we maar eens iets eten, dat moest ook nog gebeuren. Een heerlijke lunch gehad in het Crown plaza, waar Coba ontdekte dat haar creditcard ingeslikt was, nadat ze hem vergeten was uit de pinautomaat te halen. Ja hoor, dat kon er ook wel bij. Het blokkeren was gelukkig zo gepiept. Snel maar een taxi boeken voor de Chinese muur morgen en op naar het grote plein, wat immens moet zijn. We presteren het om er voorbij te stiefelen. We lopen een flink eind, dan maar door naar het park met de temple of the heavenly peace. Wat ligt alles hier ver uit elkaar! Dat valt wel tegen. Niks gezelligheid, maar flinke einden lopen en geen bankje of terrasje te vinden. Alles wel schoon, nieuw en overal staan muren omheen, zodat je kilometers om moet lopen om ergens te komen, geen shortcuts dus! Ondertussen piesen en poepen de kinderen, en waarschijnlijk ook de volwassenen, op straat. Ongegeneerd, en dat terwijl er wel overal publieke toiletten te vinden zijn. Die overigens ook niet te harden zijn natuurlijk. Verder is de Chinees een ster in rochelen, spugen en je in je oog steken met parapluutjes tegen de zon.. Geen vooroordelen nodig dus ;-)
Maar goed, het park is mooi, we komen nog even in de verleiding om ook een foto te maken in protserige Chinese kleding, maar niet gedaan. We wandelen wat en verlaten het grote park via een andere gate. Omdat het inmiddels al 20u is, willen we een tuktuk aanhouden, om ons richting ons hotel te brengen. Het zou 50¥ moeten kosten. Ja dikke snikkel natuurlijk, want wij vinden het 20¥ waard.. Een ander: 80¥, pffffff hahaha. Ze zeggen ook direct dat we de metro maar moeten nemen anders.. Niet eens een onderhandelingspoging? Wat is dit nu? Zo zijn we het niet gewend! De laatste: 200¥. Nou ja, geldt hier een avondtarief van 500%?
Uiteindelijk besluiten we een taxi aan te houden, hij rijdt op de meter, dus het is afwachten. Het starttarief is 13¥, dit klopt in ieder geval. Uiteindelijk rekenen we 28¥ af, dat bedoelen we! Naaiers die Chinezen.. We moeten nu nog een Pekingeend zien te vinden! Want het is dinnertime! Wederom niet kunnen vinden.. En geen zin meer in verder geloop, dus wordt het noodlesoep. Dan lekker gaan slapen, we zijn kapot.

De slapstick van China: Het Tourverhaal
Vandaag gaan we dan The Great Wall of China bezoeken. Deze stond nog wel op ons lijstje! We hebben ervoor gezorgd dat we om 0600 uur opgehaald worden door een taxichauffeur, het is namelijk minimaal 1,5 uur rijden, zodat we als eerste de muur op kunnen als de poort om 0800 uur open gaat. We willen heel graag de drukte voor zijn en niet al teveel mensen in ons zicht hebben.
De wekker gaat absurd vroeg, maar om 0600 uur zitten we klaar in de lobby, uitgecheckt en wel met onze ontbijtzak. Er komt alleen geen taxi opdagen. Na tien minuten belt Mariska naar het boekingsbureautje en belooft de dame dat de taxi komt. Na nog eens tien minuten beginnen we al flink te balen, want we zijn immers niet voor niets zo vroeg opgestaan. We zijn bang dat de tourbussen ons allemaal voor gaan zijn. Dus Coba belt nog eens en de dame zegt dat de chauffeur er binnen 5 minuten zal zijn. Een tijd later worden wij in het hotel gebeld. Dat de taxi pas om 0700 uur komt, dit hebben ze even veranderd. Daar worden we wel even pisnijdig van. We hadden hem niet voor niets zo vroeg besteld! En we betalen er grof voor, dus dat ze maar komen. Dit maakt Coba ook fijntjes duidelijk aan de telefoon. De Fransozen in de lobby beginnen ervan te fronsen. Mais oui! C'est un catastrofe!
Om 0700 uur pas kunnen we vertrekken. Blijkt er ineens ook een soort van gids in de auto te zitten, die hadden we er helemaal niet bijgeboekt. Maar we varen flink uit, want we zijn behoorlijk laat en 0800 uur gaan we nooit redden. Het vrouwtje begint wat smoesjes te verzinnen en zegt iedere keer tegenstrijdige dingen. Ook maken we duidelijk dat we zo dus niet krijgen waarvoor we hebben betaald, we zouden 8 uur lang gebruik mogen maken van de taxi en dat kan nu dus niet meer. De gids maakt ons goed pissig door alles wat ze zegt, ze denkt alles voor ons te kunnen bepalen. We mogen maar zo lang op de muur zijn, en op de terugweg gaan we zus en zo. We eisen een korting en na wat gesteggel gaat ze een soort van akkoord en geeft ze wat geld terug. Ons humeur is danig verpest, want dit is het enigste wat we echt in China wilden zien. Dan begint ze ineens allemaal op te noemen wat we nog bij moeten betalen. Ons was verteld dat we de auto en de entree moeten betalen, nu ineens ook een kabelbaan want dit kan niet anders en een shuttlebus. En tol voor de snelweg, maar dit zou sowieso inclusief zijn. Daar gaan we dus niet mee akkoord. Coba kan haar ondertussen wel wurgen. Ze laat zich niet zomaar bezeiken! Veels te laat komen we aan. Het is 0915 uur. De gids wilt onze kaartjes gaan halen en noemt het bedrag wat wij aan haar moeten geven. Dit klopt volgens ons niet. We hadden in het boekje opgezocht hoeveel het moet kosten en zij noemt een veel hoger bedrag. We zeggen dat we zelf wel de kaartjes gaan kopen. Maar ze loopt met ons mee en aan de balie begint ze van alles te bespreken met de kassadame. Coba vertrouwt het voor geen meter en maant de gids stil te zijn en zich er niet mee te bemoeien. De kassadame spreekt gewoon Engels. Dan blijkt dus inderdaad dat onze prijs juist was en de gids ons schaamteloos probeert geld af te troggelen. Het is gewoon niet te geloven. Het lijkt wel of we in een verborgen camerashow zitten. Nou we gaan maar gauw de muur op. Deze is prachtig! We gaan het eerste stuk met de kabelbaan en dan nog een paar trappen op. Dan staan we er eindelijk! Het is een prachtige dag en het uitzicht is dan ook schitterend. Het valt gelukkig nog wel mee met het aantal mensen wat ons voor is. We beginnen aan de tocht over de muur wat best wel pittig is. Steile trappen omhoog zeg! En het is bloedheet. Kan je nagaan als je hier ' s middags pas komt. We schieten onze cameras vol en na zo'n 1,5 uur zijn we weer terug bij de kabelbaan en hebben we wel een drankje en een ijsje verdiend. Helaas is de camera van Mariska wel gesneuveld, snik, de camera maakte een klappertje op de muur. Eenmaal weer bij de parkeerplaats staat onze taxi er niet meer. Hmmm zouden ze m gesmeerd zijn? Coba belt de gids wel 3 x maar er wordt niet opgenomen. Dan, na een minuut of tien komen ze gelukkig toch aanrijden. Mevrouw wil nog even met ons naar wat toeristenshops op de weg terug om haar commissie op te strijken. Maar wij vinden dat niet nodig en willen terug naar Peking naar het grote plein. Dan zijn we toch bij een vazenfabriekje en smeekt ze ons om even naar binnen te gaan. Het kost niets en hoeft maar 3 minuten te duren. We zijn nieuwsgierig naar het gebeuren en besluiten dan inderdaad naar binnen te gaan. We krijgen een korte rondleiding en die is eigenlijk best wel interessant. Dan volgt de shop natuurlijk. Er staan prachtige dingen, dat toegegeven, maar we kopen natuurlijk niks. We zijn wel Nederlanders he?
Dan weer terug de auto in. Nu willen we echt naar dat plein hoor. Ze rijden ons inderdaad terug en als we in de buurt van het plein komen, vraagt onze gids nog schaamteloos om een fooi. Het is de meest belangrijkste inkomst van een gids en chauffeur, of we even willen afschuiven. Coba kan haar lach niet meer inhouden en lacht de gids recht in haar gezicht uit. Ze heeft totaal niets gedaan deze 'toer' behalve geprobeerd ons geld af te troggelen! Mariska kan het nog opbrengen om haar fijntjes uit te leggen dat ze na haar praktijken het recht niet heeft om om een fooi te vragen en dat ze behoorlijk onbeschoft is. Ok zegt ze, en meteen erachteraan dat de auto niet tot aan het plein kan komen en we er uit moeten. Yeah right.. Wat een toeval! Coba heeft op de navigatie app al gezien dat we redelijk in de buurt zijn en zegt dat ze wel uitstappen. De gids probeert ons nog de verkeerde kant op te wijzen, maar dit lukt haar niet. Lekker puh! Kutwijf!

Op naar de verboden stad, die willen we nog even meepikken. Eenmaal aangekomen, na weer om kilometers lange muren heen te zijn gelopen, stikt het er van de Chinezen, die allemaal om het hardst met hun paraplu's lopen te zwaaien. Vreselijk hier, dat gekakel en die stank. We maken dat we wegkomen! Dan maar via een park naar het plein. Bagage wordt gecontroleerd en we lopen richting het grootste plein ter wereld. Nou ja, als je het een plein kan noemen, er rijden auto's doorheen en we zijn niet heel erg onder de indruk. Tot zover het plein ;-) Dit gaat lekker.. We drinken wat ergens en gaan maar eens een restaurant opzoeken, om alsnog Pekingeend te scoren. We zien het luxe Renaissancehotel en kijken elkaar aan, dit moet 'm worden. De ober komt de eend aan tafel snijden! Wat is dit leuk!! De eend smaakt echt goddelijk en we kunnen er geen genoeg van krijgen. We rollen de eend vakkundig in de kleine en dunne wrapjes. Mmmmm, ook nog eendensoep en een toetje. We hebben het goed voor elkaar hier! Met volle magen verlaten wij het pand, op naar het hotel. Maar niet voordat we nog even langs het tourbureautje zijn gelopen om nogmaals ons beklag te doen. Dit keer netjes wat feedback geven. Zo, dat is dan dat. "See you next time! " zegt ze ook nog, wat denk je zelluf..
Nog wat opfrissen in de toiletten en dan worden we opgehaald. Tijd om naar huis te gaan, het was weer tof!