Pure luxe in Cayo Coco en historische verdieping
Door: Mariska
Blijf op de hoogte en volg Mariska
12 April 2017 | Cuba, Santa Clara
We hebben een ontzettend mooie kamer. Op de bovenverdieping is het hele verblijf voor ons, dat wil zeggen een vierpersoons slaapkamer, koloniaal ingericht. Prima badkamer, keuken en woonkamer, dakterras. Wow! Zo mooi hebben we het nog nooit gehad en dat voor 25 CUC per nacht. Ook kunnen we de auto stallen in de garage bij het huis. Perfect.
We gaan nog even Morón in, om te kijken hoe het stadje erbij ligt.
Beneden aangekomen, is de hele familie aan het bbqen. Het is zondag, dus familiedag. We krijgen een welkomstcocktail, een piña colada van de zoon des huizes, speciaal voor ons in een glas. Zelf drinken ze uit plastick bekertjes. Een heerlijke cocktail! De beste so far. Zelfs Maris kan 'm niet weigeren, want hij zegt dat er echt maar een beetje alcohol in zit. Dit is echt een unicum, want nog nooit een EH alcohol gedronken, gelukkig proeft ie er niet naar..
We krijgen ook nog vlees van de bbq, wat een schatten zijn dit! Goede casa!
We hebben niet zo'n trek meer na al deze spijzen, maar lopen naar het centrale plein om wat te internetten. Daarna belanden we in een soort van disco. We laten ons overhalen om 5 CUC pp te betalen en dan zouden we een gratis drankje krijgen. De tassen met ons hele leven erin moeten we achterlaten aan een soort kapstok. Hier hangen ook alle handtassen van de andere vrouwen aan. Haha mmm nog nooit gezien dit. Okay, koud in die toko, een paar locals, wij ons dagelijks kloffie. Maar we hebben gelachen aan de bar en een leuk gesprek gehad met een heel aardige man, met zijn dochters wonend in de USA, die ons een hoop wist te vertellen. Om 22.15u ging het licht aan. Huh, laat je ons nu serieus betalen voor 1 uur in die discotheek, wetende dat ie straks dicht gaat? Hilarisch weer..
We lopen naar de casa, 10 minuten verderop en gaan lekker slapen. Tenminste dat dachten we, want zelfs 's nachts is het hier een drukte van belang. Treinen toeteren, kinderen roepen, vrachtwagens denderen voorbij om 6u 's morgens. En we dachten nog wel twee nachten rust te krijgen haha. Helaas.
Ons ontbijt wordt geserveerd aan onze keukentafel. We zien er alweer tegenop en zijn helemaal klaar met dat fruit, die eieren en dat fruitsap. Het klinkt lekker, maar onze hele maag is er van streek van, van zoveel fruitsuikers en wit brood. Elke dag opnieuw.
We vertrekken naar Cayo Coco iets later dan gepland. Lekker scheuren met dat bakkie. Het is zo ong. 1 uur rijden vanaf Morón. Na een half uur arriveren we bij de controlepost, wij dachten voor de tol. Blijk je je paspoort te moeten laten zien! Tsssss, ja die hebben we in onze koffer achtergelaten! Verdomme, kunnen we weer helemaal terug. Wij chagrijnig in die auto, maar ja het is niet anders, dus weer een uur extra in die auto. Het zou het waard zijn :-)
Na in totaal dus 2 uur rijden waaronder over een mooi aangelegde dam naar dit eiland, komen we aan op Cayo Coco.
We hadden de tip gehad van Coba om bij hotel Melia te gaan liggen, de gasten hebben daar namelijk geen bandjes om voor hun all inclusive rechten. Dus kunnen we daar eens lekker van mee profiteren. We doen net alsof we daar horen en Maris vertelt aan een Canadees dat we hier net aangekomen zijn en een paar dagen blijven, waar het eten was en hoe dat dan werkt, of je je kamernummer moet doorgeven bij het bestellen van eten.. "Nee hoor, je kan gewoon bestellen geen probleem, geen kamernummer nodig". En wij nog zeggen dat we inderdaad bandjes gewend zijn bij dit soort hotels en dat dit toch wel apart is en er nu zomaar mensen eten kunnen bestellen. "Nou", zegt de nietsvermoedende man, "ik denk toch niet dat mensen dat hier doen", hij moest eens weten!! We nemen afscheid, liggen heerlijk op de bedjes van dit prachtige resort. Veel wind aan zee. Lekker bakken om ons vervolgens vol te vreten bij de poolbar. Patricia aan de wijn. We knippen wat foto's, lopen via de sluiproute naar het aftandse stukje asfalt waar wij onze auto hebben geparkeerd en gaan rond 18.45u weer richting Morón. Om te gieren. Wat een heerlijke dag, wat een paradijs haha. Onderweg zien we ook nog een hoop flamingo's!
We betalen de tol weer van 2 CUC en komen 19.45u weer aan. Nog even geïnternet en lekker gechillt in onze kamer. Koude douche!! Dat is dan wel weer jammer na zo'n stranddag.
De volgende morgen wederom een ontbijtje, anders zouden ze gaan denken dat je het niet lekker vond..
Rond 10u gaan we weer op pad. Treinstation bezocht van Morón, de één na oudste van Cuba. Nu op naar Santa Clara, de stad van Che Guevara, waar hij ook in een mausoleum ligt.
We proberen onderweg te tanken, maar bij twee pompen vangen we bot. Ze hebben geen Gasolina Especial, de benzine die in de huurauto moet. Na wat vragen waarom er geen Regular in kan, krijgen we te horen dat de pomp dit niet aan toeristen mag geven van de overheid. Nu snappen we het, de Especial kost 1.20/liter, de Regular 1.00/liter. Gewoon weer afzetterij dit en het spekken van de staat.
We rijden door op de doorgaande weg en bij het volgende plaatsje kunnen we dan eindelijk tanken. Hier komen we er ook achter dat we bij de pomp van Oro Negro in Cienfuegos dubbel geflest zijn, een volle tank was hier 33 CUC, daar hebben we 43 CUC betaald, terwijl de literprijs hetzelfde was. We konden namelijk de pompstangen niet zien.. En dan nog die lekke band. Goed op letten dus!
We rijden door en stoppen bij het stadje Remedios. Een van de oudste stadjes van Cuba. We lopen wat over het toeristenmarktje en iemand herkent ons "dushi" t-shirt, dat we toevallig aanhebben. Een Cubaan heeft daar een jaar gewoond en gewerkt bij een theatergezelschap in het Renaissance. Vet geinig! We maken even een praatje met 'm. We willen een lunch nemen en weer kan je alleen een broodje ham/kaas of pizza kaas krijgen :-( Hier hebben we geen zin in. Daarom alleen maar een koffie en door. Als lunch eten we wat mueslirepen uit de vreettas. Ook goed.
We vervolgen onze weg naar Santa Clara, het is inmiddels 14.30u en het begint wat te regenen. Dat is snel weer over.. Voordat we naar onze casa gaan, rijden we langs het Che Guevara monument en het mausoleum. Door het museum waren we snel heen, we zijn niet zo van de musea, zeker niet in het Spaans. De eeuwige vlam brandt waar Che ligt. Het is dan wel een Argentijn, maar werkelijk overal zie je de kop van Che opdoemen op huizen, vlaggen, petten, billboards je kan het niet bedenken. Overal leuzen, hij wordt altijd in gedachten gehouden. Gesis van soldaten die de wacht staan te houden bij de graven van soldaten, omgekomen in de straat. Maris sist terug achter een muurtje, daar moeten ze dan wel weer om lachen.
Op naar onze casa, middenin de stad. De man waarvan we het kaartje hebben gekregen, blijkt een andere casa te hebben geregeld naast die van hem. Een prachtige casa, al ziet dit er niet zo van buiten uit. Helemaal nieuw, open sinds 4 maanden, prachtige kamer (wel wat wisselende douche), incl. föhn wat Patries dolenthousiast maakt. We krijgen een welkomstcocktail en hij showt ons trots zijn twee dakterrassen, die ook prachtig zijn, met uitzicht over de stad. Als klap op de vuurpijl krijgen we zijn WiFi code, kunnen we in het nazonnetje nog even internetten. Te gek toch? Schatten zijn Sarah en Ernesto van hostal d'Sara.
We lopen nog even het centrum in, wat vlakbij is. Een beetje vieze stinkstad is het, vinden wij, met veel uitlaatgassen om ons heen en druk verkeer. Weer een plein, weer gekleurde gebouwen en niet helemaal zoals de beschrijving van onze reisgids. We vinden er eigenlijk niet zo veel aan, al teveel stadjes gezien denk ik.
We gaan ons douchen en daarna eten we wat in een klein restaurant, aanbevolen door de ANWB ;-). Het zijn prima porties, wel een hoop lawaai, veel verkeer er pal op, weer veel uitlaatgassen in ons mik. We zijn wat laat met eten, dus worden zowat weggekeken.
Op naar het uitgaansleven. We belanden op een hoek aan het plein, waar salsamuziek wordt gespeeld. Komen in gesprek met een paar Cubanen en krijgen spontaan salsales. Maris leert Frank nog even hoe hij moet leiden, want dat kan echt veel beter haha. Nee, ze weten wel waar we moeten dansen vanavond. De hele stad doorgecrosst, alles is dicht of er zit geen hond.. Okay, dan gaan we maar naar onze casa. Rond 0.30u op bed, slecht geslapen vanwege het vele rumoer rondom de casa. Pffff overal lijkt het heel lawaaierig, je kunt nergens eens echt rustig slapen.
We vertrekken na een heerlijk uitgebreid ontbijt dit keer. Sara heeft een casa geregeld in Varadero, bij vrienden van haar. We denken eerst fout te rijden, maar dit keer heeft onze navigatieapp het wel bij het rechte eind. Na 3 uur komen we aan in Varadero.
Eerst maar onze casa zoeken, het adres klopt niet helemaal, dus rijden eerst verkeerd.
Dan komen we aan bij iets aftands, dit kan het toch niet zijn? Pffff nou ja het is maar 1 nachtje en we zijn er toch amper. Ouwe meuk dit, hoe kan ze ons dit nu aanraden?
Op naar het strand. Varadero is echt helemaal niks, er is niet echt een centrum. Een hele lange hoofdweg met daaraan wat restaurants. Het ziet er ook lelijk uit. We rijden door richting Plaza America, naast hotel Melia. Jawel, weer een hotel Melia, dus we dachten het huzarenstukje van een paar dagen geleden nog eens te kunnen herhalen, maar we kwamen bedrogen uit. Er waren nu surveillanten en de gasten dragen bandjes. Het strand valt tegen, niks paradijselijk, soort Lloret de Mar van Cuba, met alleen maar toeristen op elkaar gepakt. Het lukt ons niet eens om op bedjes te gaan liggen, want we worden er afgestuurd. Dan er maar pal naast op het zand, ze kunnen die doorgelegen bedjes in hun reet steken. We liggen verder wel prima, een paar uur lekker liggen bakken.
We gaan eten bij een tentje, was prima voor een snelle hap.
Daarna belanden we op een rockconventie haha, een bandje speelt bij café the Beatles en er zijn louter alternatievelingen. Was wel prima bandje verder. Club Havana iets verderop is pas bruisend vanaf een uur of 12 zei de man aan de deur, dus komen we terug. Onze auto staat daar al wel geparkeerd. 10 CUC entree pp, "wat!!" zegt Patries tegen die man en na wat getwijfel mogen we beiden voor 10 CUC naar binnen hahaha. Die gierige Nederlanders. Het is een leuke club, veelal toeristen, maar toch ook locals, wat een leuke combi is. We vermaken ons met het observeren van mensen en dansen op wat verouderde dancehits.
Rond 2.30u zijn we weer terug in onze stinkende casa, al de etensluchten van het restaurantje ernaast zijn blijven hangen. Proberen te slapen maar en na een onrustige nacht zijn we klaar voor Havana.
We ontbijten dit keer niet, dat durven we hier niet aan ;-). Betalen 35 CUC, een van de duurste casa's tot nu toe. Nee, Varadero komen we nooit meer, geen aanrader.
We pakken alles in en rijden via de kustweg naar Havana, naar Casa Diana, waar we onze andere koffer hebben achtergelaten.
Verder verslag volgt!
Ciao maar weer!
We gaan nog even Morón in, om te kijken hoe het stadje erbij ligt.
Beneden aangekomen, is de hele familie aan het bbqen. Het is zondag, dus familiedag. We krijgen een welkomstcocktail, een piña colada van de zoon des huizes, speciaal voor ons in een glas. Zelf drinken ze uit plastick bekertjes. Een heerlijke cocktail! De beste so far. Zelfs Maris kan 'm niet weigeren, want hij zegt dat er echt maar een beetje alcohol in zit. Dit is echt een unicum, want nog nooit een EH alcohol gedronken, gelukkig proeft ie er niet naar..
We krijgen ook nog vlees van de bbq, wat een schatten zijn dit! Goede casa!
We hebben niet zo'n trek meer na al deze spijzen, maar lopen naar het centrale plein om wat te internetten. Daarna belanden we in een soort van disco. We laten ons overhalen om 5 CUC pp te betalen en dan zouden we een gratis drankje krijgen. De tassen met ons hele leven erin moeten we achterlaten aan een soort kapstok. Hier hangen ook alle handtassen van de andere vrouwen aan. Haha mmm nog nooit gezien dit. Okay, koud in die toko, een paar locals, wij ons dagelijks kloffie. Maar we hebben gelachen aan de bar en een leuk gesprek gehad met een heel aardige man, met zijn dochters wonend in de USA, die ons een hoop wist te vertellen. Om 22.15u ging het licht aan. Huh, laat je ons nu serieus betalen voor 1 uur in die discotheek, wetende dat ie straks dicht gaat? Hilarisch weer..
We lopen naar de casa, 10 minuten verderop en gaan lekker slapen. Tenminste dat dachten we, want zelfs 's nachts is het hier een drukte van belang. Treinen toeteren, kinderen roepen, vrachtwagens denderen voorbij om 6u 's morgens. En we dachten nog wel twee nachten rust te krijgen haha. Helaas.
Ons ontbijt wordt geserveerd aan onze keukentafel. We zien er alweer tegenop en zijn helemaal klaar met dat fruit, die eieren en dat fruitsap. Het klinkt lekker, maar onze hele maag is er van streek van, van zoveel fruitsuikers en wit brood. Elke dag opnieuw.
We vertrekken naar Cayo Coco iets later dan gepland. Lekker scheuren met dat bakkie. Het is zo ong. 1 uur rijden vanaf Morón. Na een half uur arriveren we bij de controlepost, wij dachten voor de tol. Blijk je je paspoort te moeten laten zien! Tsssss, ja die hebben we in onze koffer achtergelaten! Verdomme, kunnen we weer helemaal terug. Wij chagrijnig in die auto, maar ja het is niet anders, dus weer een uur extra in die auto. Het zou het waard zijn :-)
Na in totaal dus 2 uur rijden waaronder over een mooi aangelegde dam naar dit eiland, komen we aan op Cayo Coco.
We hadden de tip gehad van Coba om bij hotel Melia te gaan liggen, de gasten hebben daar namelijk geen bandjes om voor hun all inclusive rechten. Dus kunnen we daar eens lekker van mee profiteren. We doen net alsof we daar horen en Maris vertelt aan een Canadees dat we hier net aangekomen zijn en een paar dagen blijven, waar het eten was en hoe dat dan werkt, of je je kamernummer moet doorgeven bij het bestellen van eten.. "Nee hoor, je kan gewoon bestellen geen probleem, geen kamernummer nodig". En wij nog zeggen dat we inderdaad bandjes gewend zijn bij dit soort hotels en dat dit toch wel apart is en er nu zomaar mensen eten kunnen bestellen. "Nou", zegt de nietsvermoedende man, "ik denk toch niet dat mensen dat hier doen", hij moest eens weten!! We nemen afscheid, liggen heerlijk op de bedjes van dit prachtige resort. Veel wind aan zee. Lekker bakken om ons vervolgens vol te vreten bij de poolbar. Patricia aan de wijn. We knippen wat foto's, lopen via de sluiproute naar het aftandse stukje asfalt waar wij onze auto hebben geparkeerd en gaan rond 18.45u weer richting Morón. Om te gieren. Wat een heerlijke dag, wat een paradijs haha. Onderweg zien we ook nog een hoop flamingo's!
We betalen de tol weer van 2 CUC en komen 19.45u weer aan. Nog even geïnternet en lekker gechillt in onze kamer. Koude douche!! Dat is dan wel weer jammer na zo'n stranddag.
De volgende morgen wederom een ontbijtje, anders zouden ze gaan denken dat je het niet lekker vond..
Rond 10u gaan we weer op pad. Treinstation bezocht van Morón, de één na oudste van Cuba. Nu op naar Santa Clara, de stad van Che Guevara, waar hij ook in een mausoleum ligt.
We proberen onderweg te tanken, maar bij twee pompen vangen we bot. Ze hebben geen Gasolina Especial, de benzine die in de huurauto moet. Na wat vragen waarom er geen Regular in kan, krijgen we te horen dat de pomp dit niet aan toeristen mag geven van de overheid. Nu snappen we het, de Especial kost 1.20/liter, de Regular 1.00/liter. Gewoon weer afzetterij dit en het spekken van de staat.
We rijden door op de doorgaande weg en bij het volgende plaatsje kunnen we dan eindelijk tanken. Hier komen we er ook achter dat we bij de pomp van Oro Negro in Cienfuegos dubbel geflest zijn, een volle tank was hier 33 CUC, daar hebben we 43 CUC betaald, terwijl de literprijs hetzelfde was. We konden namelijk de pompstangen niet zien.. En dan nog die lekke band. Goed op letten dus!
We rijden door en stoppen bij het stadje Remedios. Een van de oudste stadjes van Cuba. We lopen wat over het toeristenmarktje en iemand herkent ons "dushi" t-shirt, dat we toevallig aanhebben. Een Cubaan heeft daar een jaar gewoond en gewerkt bij een theatergezelschap in het Renaissance. Vet geinig! We maken even een praatje met 'm. We willen een lunch nemen en weer kan je alleen een broodje ham/kaas of pizza kaas krijgen :-( Hier hebben we geen zin in. Daarom alleen maar een koffie en door. Als lunch eten we wat mueslirepen uit de vreettas. Ook goed.
We vervolgen onze weg naar Santa Clara, het is inmiddels 14.30u en het begint wat te regenen. Dat is snel weer over.. Voordat we naar onze casa gaan, rijden we langs het Che Guevara monument en het mausoleum. Door het museum waren we snel heen, we zijn niet zo van de musea, zeker niet in het Spaans. De eeuwige vlam brandt waar Che ligt. Het is dan wel een Argentijn, maar werkelijk overal zie je de kop van Che opdoemen op huizen, vlaggen, petten, billboards je kan het niet bedenken. Overal leuzen, hij wordt altijd in gedachten gehouden. Gesis van soldaten die de wacht staan te houden bij de graven van soldaten, omgekomen in de straat. Maris sist terug achter een muurtje, daar moeten ze dan wel weer om lachen.
Op naar onze casa, middenin de stad. De man waarvan we het kaartje hebben gekregen, blijkt een andere casa te hebben geregeld naast die van hem. Een prachtige casa, al ziet dit er niet zo van buiten uit. Helemaal nieuw, open sinds 4 maanden, prachtige kamer (wel wat wisselende douche), incl. föhn wat Patries dolenthousiast maakt. We krijgen een welkomstcocktail en hij showt ons trots zijn twee dakterrassen, die ook prachtig zijn, met uitzicht over de stad. Als klap op de vuurpijl krijgen we zijn WiFi code, kunnen we in het nazonnetje nog even internetten. Te gek toch? Schatten zijn Sarah en Ernesto van hostal d'Sara.
We lopen nog even het centrum in, wat vlakbij is. Een beetje vieze stinkstad is het, vinden wij, met veel uitlaatgassen om ons heen en druk verkeer. Weer een plein, weer gekleurde gebouwen en niet helemaal zoals de beschrijving van onze reisgids. We vinden er eigenlijk niet zo veel aan, al teveel stadjes gezien denk ik.
We gaan ons douchen en daarna eten we wat in een klein restaurant, aanbevolen door de ANWB ;-). Het zijn prima porties, wel een hoop lawaai, veel verkeer er pal op, weer veel uitlaatgassen in ons mik. We zijn wat laat met eten, dus worden zowat weggekeken.
Op naar het uitgaansleven. We belanden op een hoek aan het plein, waar salsamuziek wordt gespeeld. Komen in gesprek met een paar Cubanen en krijgen spontaan salsales. Maris leert Frank nog even hoe hij moet leiden, want dat kan echt veel beter haha. Nee, ze weten wel waar we moeten dansen vanavond. De hele stad doorgecrosst, alles is dicht of er zit geen hond.. Okay, dan gaan we maar naar onze casa. Rond 0.30u op bed, slecht geslapen vanwege het vele rumoer rondom de casa. Pffff overal lijkt het heel lawaaierig, je kunt nergens eens echt rustig slapen.
We vertrekken na een heerlijk uitgebreid ontbijt dit keer. Sara heeft een casa geregeld in Varadero, bij vrienden van haar. We denken eerst fout te rijden, maar dit keer heeft onze navigatieapp het wel bij het rechte eind. Na 3 uur komen we aan in Varadero.
Eerst maar onze casa zoeken, het adres klopt niet helemaal, dus rijden eerst verkeerd.
Dan komen we aan bij iets aftands, dit kan het toch niet zijn? Pffff nou ja het is maar 1 nachtje en we zijn er toch amper. Ouwe meuk dit, hoe kan ze ons dit nu aanraden?
Op naar het strand. Varadero is echt helemaal niks, er is niet echt een centrum. Een hele lange hoofdweg met daaraan wat restaurants. Het ziet er ook lelijk uit. We rijden door richting Plaza America, naast hotel Melia. Jawel, weer een hotel Melia, dus we dachten het huzarenstukje van een paar dagen geleden nog eens te kunnen herhalen, maar we kwamen bedrogen uit. Er waren nu surveillanten en de gasten dragen bandjes. Het strand valt tegen, niks paradijselijk, soort Lloret de Mar van Cuba, met alleen maar toeristen op elkaar gepakt. Het lukt ons niet eens om op bedjes te gaan liggen, want we worden er afgestuurd. Dan er maar pal naast op het zand, ze kunnen die doorgelegen bedjes in hun reet steken. We liggen verder wel prima, een paar uur lekker liggen bakken.
We gaan eten bij een tentje, was prima voor een snelle hap.
Daarna belanden we op een rockconventie haha, een bandje speelt bij café the Beatles en er zijn louter alternatievelingen. Was wel prima bandje verder. Club Havana iets verderop is pas bruisend vanaf een uur of 12 zei de man aan de deur, dus komen we terug. Onze auto staat daar al wel geparkeerd. 10 CUC entree pp, "wat!!" zegt Patries tegen die man en na wat getwijfel mogen we beiden voor 10 CUC naar binnen hahaha. Die gierige Nederlanders. Het is een leuke club, veelal toeristen, maar toch ook locals, wat een leuke combi is. We vermaken ons met het observeren van mensen en dansen op wat verouderde dancehits.
Rond 2.30u zijn we weer terug in onze stinkende casa, al de etensluchten van het restaurantje ernaast zijn blijven hangen. Proberen te slapen maar en na een onrustige nacht zijn we klaar voor Havana.
We ontbijten dit keer niet, dat durven we hier niet aan ;-). Betalen 35 CUC, een van de duurste casa's tot nu toe. Nee, Varadero komen we nooit meer, geen aanrader.
We pakken alles in en rijden via de kustweg naar Havana, naar Casa Diana, waar we onze andere koffer hebben achtergelaten.
Verder verslag volgt!
Ciao maar weer!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
