Een oude schat en een verborgen juweeltje

Er is een waarschuwing afgegeven voor de hevige storm vandaag. Gewaarschuwd ook voor stormschade en rondvliegende stenen die onze auto zouden kunnen verwoesten, doen we het rustig aan vandaag. We slapen wat uit en vertrekken pas rond een uur of 12 naar Skaftafell, het Nationaal Park. Het is een grijze dag, miezert soms een beetje.
We parkeren de auto bij het Visitorcenter en lopen een half uur naar de uitloper van de gletsjer. De gletsjer ziet zwartig van dichtbij en we zijn blij dat we geen ijsklim- of icecavetour hebben geboekt. Hierna lunchen we aan een picknicktafel, de knäckebrödjes gaan er weer goed in!
Fem wil heel graag de Svartifoss waterval zien, met zijn bijzondere rotsformatie rondom de waterval. We zijn lui en parkeren de auto nog iets dichterbij, zoals we dit zagen op de offline navigatieapp. We lopen zo 30 minuutjes tussen een mooi herfstig landschap met gele bladeren en dan zien we 'm opdoemen. Hij is inderdaad mooi. De Chinezen vinden dit ook en zijn ook weer present.
Inmiddels is het alweer 17u en is het weer tijd om op huis aan te gaan. We betalen even bij de eigenaar, zodat we morgen rond 9u kunnen vertrekken richting Reykjavik.
Fem heeft weer heerlijk gekookt; pasta Bolognese uit een pakje. En we komen de avond weer door met een beetje lezen en praten.

De volgende ochtend vertrekken we dus om 9u vanuit Kalfafell richting Reykjavik.
We hebben nog wel een wensenlijstje om te zien vandaag, dus we gaan het proberen!
Na een uur rijden gaat Fem nog even wildplassen, gewoon omdat het kan..
We rijden naar Sólheimajökull, waar een korte hike van ongeveer een half uur leidt naar de start van de gletsjertong. Yes! Dit keer kunnen we er wel een stukje op! Al mag het eigenlijk niet, want alleen mensen die goed uitgerust zijn met ijsschoenen mogen op een bepaald punt verder.. Groepen staan al klaar om de gletsjer op te lopen. Maar ach, we hebben onze zinnen gezet op een foto voor de gletsjer, dus ja dat gaan we doen ook! Nadat we deze pica's hebben geschoten, lopen we terug naar de auto. En hebben we een plasstop.
Een stukje terug aan de weg, hebben we een parkeerplaatsje gezien met auto's, waarvandaan de mensen richting de zee lopen.. Wat is dat toch en wat is daar? Verrek, het is het vliegtuigwrak DC-3 waar Maris het al over had, maar niet goed opgezocht waar dat nou precies was!
Dit was dus de spot! Het pad lijkt nergens heen te gaan.. Tussen alleen maar zwart zand en lavasteentjes waan je je alleen op de wereld. Niets om je heen, geen bomen, struiken of ook maar iets anders in het zicht. Waar lopen we heen? We weten dat het ongeveer 4 km lopen moet zijn, dus ons bewegingstarget gaan we zeker weer halen vandaag! Onderweg komen we wel mensen tegen, die alweer teruglopen. Fem memoreert aan 'Wie is de mol', waar de kandidaten gedropt worden en op zoek moeten naar dit vliegtuig.
De hevig snijdende wind is geen pretje! De 4,5 graad voelt aan als -5. Maar dan.. Uiteindelijk achter een heuveltje, ligt ie dan opeens, het vliegtuigwrak! Ze weten niet precies waarom het is neergestort ooit, de verhalen gaan over te weinig brandstof, maar alle inzittenden hebben het wel overleefd. Wow, dit is wel een gave plek! En niks afgezet, gewoon erin kunnen lopen, op kunnen staan, je mag alles doen en de bedrading zie je nog hangen..
Nu nog de 4 km teruglopen. We komen heel toevallig een man tegen die z'n mobiel is vergeten voor de besturing van z'n drone. We vangen op dat hij Nederlands is en als we hem weer spotten, nadat hij zijn mobiel heeft opgehaald, vragen we hem brutaal of wij misschien de beelden mogen hebben van het wrak, dat zou onwijs leuk zijn! Hij vindt het allemaal goed! En vraagt meteen of we ook nog andere beelden willen! Nou graag, dus we wisselen even contactgegevens uit.. Top geregeld!
In de auto warmen we op brrrrr en lunchen we. De gebruikelijke crackers met beleg. Dit smaakt goed ;-)
We rijden verder naar Skogafoss, een van de grootste watervallen van het land. Hier hebben we wel weer wat ideeën voor mooie foto's. Gehuld in regenjas voor de waterval gaan staan, we waren doornat. Haha, voordeel: niemand waagde zich zo dicht bij die waterval, dus op dat plekje het rijk alleen ;-)
Maris zit al dagen te zeuren over een bepaald zwembad, dat idyllisch midden in de bergen ligt. Seljavallalaug heet het, een plek die nergens aangegeven wordt, maar wel beschreven staat op internet. Hebben we nog tijd? Want we moeten nog twee uur terug naar Reykjavik. Ach dit kunnen we nog wel even doen. We parkeren de auto bij een boerderij. Bikini mee en gaan. Het is ongeveer 20-30 minuten lopen. Waar we een rivier moesten doorwaden, was hier nu een plank overheen gelegd, dus we hadden geluk! Helaas zijn nog meer mensen op het idee gekomen, grrrr. Maar dat krijg je, als het eenmaal op internet staat, dan is het niet meer verborgen te houden..
Maar dan hadden wij het natuurlijk ook niet geweten!
Om het hoekje doemt het opeens op, een zwembad, waar IJslanders vroeger zwemles kregen, verwarmd door bronnen en nu onderhouden door vrijwilligers. Er zijn nog omkleedhokjes ook!
Het ziet er prachtig uit, zo midden in de natuur. Omdat Maris hier om had lopen zeuren, moest en zou ze hier ook zwemmen! Nou zwemmen was een groot woord, het water bleek koud met hier en daar geringe toevoer van warm water. Jemig, maar goed toch het water ingegaan, ik had maar 10 minuten, want moesten terug gaan rijden.
Een twee uur durende trip volgt. We gaan nog even lekker wat eten in Reykjavik en dan naar het hotel, vlakbij Keflavik airport. We checken in, brengen de auto terug naar het vliegveld en gelukkig, geen schade gezien door de medewerker.
We dachten wel even terug te lopen vanaf het vliegveld naar het hotel. Het zou ong, 30 minuten zijn, nou dacht het niet. Er kwam geen einde aan, langs de weg gelopen. Kapotmoe, inmiddels was het al 22.30u en niemand wilde ons weer meenemen met de auto! Of onze charmes laten ons in de steek of het zijn gewoon ongevoelige kutijslanders! Slechte idee van deze vakantie en de laatste hike ever. Haha, nou uiteindelijk liggen we om 23.30u in bed en we moeten om 3.45u weer op. Om om 4.20u de shuttlebus te nemen naar het vliegveld, waar onze vlucht om 6u gaat.
Adios IJsland, je was prachtig, maar hebben helemaal genoeg van het wandelen (in totaal 84 km, Maris zegt, dat zijn twee marathons!!), met gierende banden dan maar weer naar huis ;-)

Groetjes Fem en Maris