Terug in de tijd in Trinidad

Heerlijk geslapen en een ontbijt staat al klaar rond 9.30u.We kopen nog wat internetkaarten en gaan tanken bij de Oro Negro Bahía. We tanken dit keer wat duurder, klopt dit wel? Later blijkt dit wel te kloppen. Maris is wat foto's aan het schieten en Patricia gaat betalen. Daarna willen we wegrijden en maant de man van de pomp en een andere man ons tot stoppen. Er blijkt een spijker in onze linkerachterband te zitten en ze zijn uiterst behulpzaam. Ze wijzen ons een garage, dan wordt er direct een nieuwe band opgezet. Nou, we bellen eerst wel even ons autobedrijf op, zeggen we. Ons verhuurbedrijf zit toevallig iets verderop, op de Malecón. Onder het rijden horen we nu een raar geluid met het raam open. Net hadden we ook al het raam open.. dan valt het kwartje. Die mannetjes zijn heel behulpzaam, maar leggen zo'n opstaande spijker voor je wiel, zodat je er daarna overheen rijdt. De bastards!!!! De mannen van Havanautos beamen dit. Ze fixen de band direct en zijn superaardig! We hoeven dan ook niks te betalen, service, zeggen ze. Toch 5 CUC gegeven voor deze geste. Op de terugweg langs het tankstation toeteren we, ze wuiven, en wij steken onze middelvinger op! Dat zal ze mores leren ;-) schandalig allemaal.

De weg naar Trinidad door Sierra del Escambray en het natuurreservaat Topes de Collantes is mooi, vooral het eerste stuk voor de watervallen van el Nicho. Dat is prima te doen met de auto, heel heuvelachtig en mooie vergezichten over naaldbossen. Weer heel andere dan het westen van Cuba!
We stoppen voor de watervallen, de toegang blijkt 10 CUC te kosten pp, pfffffffff ze beginnen hier al aardig toeristisch te worden hier in Cuba! Wat Zwitsers zeggen dat het niet echt de moeite waard is, we zien ook wat foto's. Nee, hier betalen we geen 20 CUC voor. Dus rijden we door richting Trinidad. Maar jeetje wat een helse weg weer, vol met kuilen en ontzettend slechte wegen! Nog erger dan de weg naar Cayo di Jutias! Eigenlijk ongeschikt voor een gewone auto...
Toch zetten we door en stoppen bij Mirador de Caribe. Een prachtig uitzicht over het dal van Trinidad en omgeving. We komen een stel Duitsers hebben die het wat minder getroffen hebben met hun Kia Picanto.. Koppeling is moeizaam.. Lullig in dit gebied.
Rond 16u komen we aan in Trinidad. De kinderkopjes rijden heerlijk en we bonken de stad binnen. Alsof je het wilde westen inrijdt, met overal paard en wagens en gekleurde huisjes. Veel stof.
Mensen willen de weg wijzen naar de casa, maar we zoeken het zelf wel uit. Hier waren we al voor gewaarschuwd!
We zoeken nr. 108 op in het historisch centrum. Dit lukt wonderwel. Het is een prima kamer, mensen lijken eerst iets norsig, maar later valt dit ook wel weer mee en helpen ons waar nodig.
De auto kunnen we kwijt bij de plaatselijke garage in de openlucht van een amigo van de familie, voor 3 CUC per dag. Staat ie iig veilig.
We gaan Trinidad verkennen en lopen richting de Plaza Mayor. We fotograferen ons suf aan de fotogenieke straatjes met gekleurde huisjes, oldtimers, paardenkarren en fietstaxi's. Echt heel gezellig zijn de straatjes rondom de plaza. Er is een autovrije zone, wat ook fijn is. We schieten foto's en vinden het plein en de Casa de la Música, een bar met optredens dat op brede trappen ligt. Onder het genot van een cocktailtje luisteren we naar de muziek.
's Avonds gaan we weer op pad en worden we naar binnen gelokt in een restaurant, waar Patries op een gratis wijntje had gerekend. Niet lekker eten, toeristische dansoptredens en een gratis limonade was het gevolg. De eigenaar stond nog te bekken met een toeriste vlak voor het restaurant, ze werd zo gepakt voor het oog van iedereen. Man van middelbare leeftijd.. die ons dus ook naar binnen had gelokt met mooie praatjes ;-)
Daarna even op ontdekkingstocht geweest langs alle kroegen. Veel Cubaanse muziek, salsa, ook weer bij de Casa de la Música, wat te boek staat als openlucht "disco". Een echte disco werd het in onze ogen niet, maar ach we hebben lekker op de trappen geluisterd naar de bandjes die er speelden. Met voor ons een paar stellen die dan salsa dansen.
Rond 1u lagen we op bed.

De volgende dag gaan we op pad met de auto. We willen naar Valle de los Ingenios. In dit dal liggen de ruïnes van suikermolens en slavenbarakken, ook wel het Dal van de suikermolens genoemd. Iets voorbij Trinidad komen we bij een mirador, waar je ook kan ziplinen. Verder gereden naar Manaca Iznaga, met z'n bekende Torre Iznaga. Er rijdt vanaf Trinidad ook een oud boemeltreintje heen, maar het was makkelijker voor ons met de auto. Vrouwen uit de stad verkopen langs het weggetje naar de toren hun handgemaakte witten kleding en linnengoed. De toren kunnen we op en maken een paar mooie kiekjes als uitzicht over de Valle. Patries verdwijnt helemaal in een grote torenbel, Maris koopt nog een hoed voor 2,50 CUC, incl. afdingen en we schommelen wat in een schommelstoel.
Dan: vamós a la playa! We gaan naar playa Ancón, ong. 20 min rijden van Trinidad, één van de mooiste stranden van de zuidkust van Cuba. Het strand is lekker, iets meer wind dan de vorige keer gelukkig.
De lunch is weer niet te vreten, een soort rauwe varkenshamburger en we durven het eigenlijk niet aan. Voor dat geld en als snackbar van een hotel, dat trouwens te lelijk is voor woorden, mag je wel iets meer verwachten. Plastick bord (1 stuk voor 2 broodjes), warm water grrrrrr. Een hamburger moet je hier niet nemen, ze kennen hier eigenlijk geen amper rundvlees. Of ze hebben het niet. Alleen kip, vis en varkensvlees.
Daarna vliegen we ons neer op twee bedjes, heerlijk. Weer even bijkleuren en chillen. Maar wat een oude lullenstrand! Vol witte Europeanen. Met een verdwaalde palmboom, dat dan wel.
Rond 16.45u gaan we weer eens terug. We kijken bij Cerra de la Vigía. Dit gaat ook niet helemaal soepel en zoeken het uitzichtpunt. We vinden wel de discotheek Ayala, dat in een grot gevestigd is en waar we zeker nog heengaan. Dit uitzichtpunt is bovenop een soort antenne met overzicht over de stad. Best ver weg nog en daar kan je alleen lopend komen. Na het zien van wat foto's van toeristen, komen we tot de conclusie dat dit toch echt niet genoeg de moeite waard is om helemaal heen te lopen haha. Lui.. We rijden de stad door om naar een ander uitzichtpunt te gaan, Ermita de la Popa. We vinden het niet direct en moeten de auto even parkeren. Natuurlijk is iemand welwillend om ons een plaatsje te wijzen, in de achterbuurt van Trinidad.
Weer is het niet helemaal zoals verwacht en dit kan het toch niet zijn, denken we.. We zijn er eigenlijk wel klaar mee en wanneer de man van de "parking" ook nog vervelend begint te doen en omstanders eromheen zich ermee gaan bemoeien, moeten we die auto hier nu wegrijden.. Gecontroleerd op spijkers rondom rijden we weer naar onze garage.
Lekker douchen, wat zijn we weer smerig, onze handdoeken van de casa zien inmiddels bruin!
We gaan eten in het restaurantje naast de Casa de la Música, met de paars roze Bocaville eroverheen hangend. Superlekker gegeten voor niet teveel. Een bandje begeleid het geheel, zoals bijna overal.
We ontmoeten een Duitser, die graag even wil aanhaken. Even naar de Casa di Música om naar de dansgoden te kijken. Ze hebben er allemaal zoveel plezier in! Leuk om te zien. Daarna gaan we door naar discotheek Ayala. Van aandacht van Cubanen wederom geen gebrek hier. Het is een leuke discotheek, slechte akoestiek, maar afwisselende muziek en ook wat moderner. En heel bijzonder in een grot, wat zorgt voor een intieme sfeer. We hebben een leuke nacht gehad.

De volgende ochtend doen we mak aan en ontbijten rond 10u. Daarna gaan we de stad in. We bezoeken het Museo de la Lucha Contra Bandidos, het meest gefotografeerde bouwwerk van de stad, met zijn gele karakteristieke klokkentoren.
Verder doen we nog een poging voor dat uitzicht, met half succes. We lopen een bouwterrein op boven de oude kerk en dit ziet er beter uit, maar denken nu dat er een palmboom is weggehakt haha. Het lijkt niet op de plaatjes. We geven het op.
We twijfelen of we te paard zullen gaan naar een natural pool en de (nu droogliggende) waterval Javira. Een oude bekende van Pieter is ons aanbevolen, Livan, een oudere man die in het enige huisje verderop na de paardentaxistandplaats, de Alquiler de Caballos. We kloppen bij 'm aan en we mogen binnenkomen. Hij trekt z'n paardrijbroek aan en zadelt de paarden op. Haha grappig mannetje. Hij heeft het op Patries voorzien en maakt haar het hof met bloemen en mooie woorden pfffff. Heeft Patries dit? ;-)
De rit duurt ons wat te lang, ook omdat ons zitvlak nog niet geheel hersteld is. Maar dan komen we eindelijk aan, helemaal alleen bij de pool. Een mannetje zit er wel om gitaar te spelen. Hij is bereid wat foto's te maken van ons, maar om onverklaarbare redenen weten de mensen die foto's maken van ons samen dit altijd te verkloten. Wij staan erop, de waterval niet. Tsja.. :-) Maris weer zitten kakken in de wilde natuur,,wat van slag..
Eindelijk terug en wat hongerig inmiddels rond 16.30u, weer slecht gegeten, neemt Livan afscheid van ons. Patries bijna een zoen verder achter z'n cowboyhoed en Maris van een 16 jarig joch.
We gaan naar restaurant San José, waar we een pizza eten. Dit restaurant is ons aanbevolen door onze Amerikaanse buurmannen.
We rusten wat, knappen ons op en lopen naar het restaurant waar we gisteren gereserveerd hebben. Het leek heel wat, maar valt tegen. Ze hebben bijna niets meer en de bediening is niet attent. We zitten er wel leuk.
Het is fris geworden, net als gisteravond, dat zijn we niet meer gewend.. Kippenvel. En de WiFi is ook kut hier. Zo klaagmomentje weer gehad en door ;-)
We zitten op het plein als we Berno tegenkomen, een Cubaan die we gister ontmoet hebben. We gaan eerst mee naar een salsabar, daarna lopen we door naar disco Ayala. Patries wordt gek van al die opdringerige mannen haha en we verlaten de tent rond 2.30u. Het toiletpapier is op, maarrrrr Patries weet precies waar dit ligt, die heeft goed opgelet, dus confiskeert ze een rol.

Zondagochtend. We gaan nog even een rondje maken, gewoon omdat het hier zo leuk is.. ;-) we maken een kerkdienst mee, druk! Zingende koren horen we en kopen kaarsen van een oud menneke, 92 jaar vertelde hij ons.
We gaan nog een laatste gebouw in, het Museo Histórico Municipal. Daar beklimmen we nog een toren en dit geloof je niet; hier is het uitzicht van de voorpagina van de reisgids hahahaha. De aanhouder wint,maar nu is het puur toeval. Mooooooiiiiii!
We nemen afscheid van onze casa, de familie en buurtjes. Een fijne plek hadden we hier! Vergeten we de sleutel nog in te leveren, konden we weer terug!
Er moet weer getankt worden. Daarna volgt de trip naar Sancti Spiritus, een provinciehoofdstad. Een leuk plaatsje, waar we even rondlopen en lunchen bij een restaurant met uitzicht op de brug. Op weg naar Móron stuurt onze app ons weer eens over de toeristische route. Dus duurt het iets langer. 500 bupsen en gaten verder, langs allerlei dorpjes die nog weinig huurauto's gezien hebben ;-), komen we rond 18u dan toch aan in Morón, waar onze casa een andere casa geregeld heeft voor twee nachten.

Adios amigos! Knuffel van ons!