De jacht naar walvissen en het Noorderlicht

We zitten in IJsland!! Beetje aparte omstandigheden allemaal, maar we gaan er toch maar van genieten, nu we er toch zijn.. ;-)
Pas laat kwamen we donderdag aan, om 0.30u, 22.30u IJslandse tijd.
Weer een andere wereld! We hadden een guesthouse geboekt in Kevlavik, vlakbij het vliegveld. Omdat taxi's duur zijn, naar het centrum van Reykjavik al ong. 150 euro (45 min rijden), besloten we te vragen of we de huurauto, die we eigenlijk de volgende dag pas geboekt hadden, eerder konden krijgen. Onder het motto "nee heb je, ja kan je krijgen.." En het lukte! Yes, dit scheelde ons de volgende dag ook een hoop gedoe..
Onze zilveren VW polo is vrijwel nieuw, inpakken en wegwezen. In de banden zitten allemaal metalen pinnen, voor meer grip op de weg. Dat maakt een apart geluid.
We reden naar het guesthouse, ouwe meuk allemaal, maar prima om te slapen. De bedden zijn lekker en de dekens top! De deur kon alleen niet meer op slot, maar oké we deden het er maar mee.. We maakten een goede nacht.

Het ontbijt was geweldig in het hotel aan de overkant! Daar hadden we 'm voor geboekt! Haha. Natuurlijk propt Fem wat broodjes in haar tas voor de lunch.
We checken de voorspellingen voor het zien van het Noorderlicht, er zijn wat dagen dat dit gunstig kan uitvallen, dus duimen dat we het gaan zien!!
We rijden hierna richting Reykjavik voor ons nieuwe stulpje en de walvistocht van die middag. De wegen zijn rustig, omringd door bergen, stenen en ander natuurschoon. Het is nu echt begonnen! :-)
Ons nieuwe guesthouse is heel schattig en knus. Nieuwe kamers, ziet er fris uit en we zijn er blij mee. En dan nog eens midden in het centrum en op een paar honderd meter van onze opstapplaats in de haven!
De auto parkeren we iets verderop op een gratis plek.
Eenmaal geïnstalleerd, het is inmiddels al 12.30u moeten we richting de haven. Alle mogelijke thermolagen gaan aan, sjaals mee, we moeten op de boot overleven.
Bij aankomst daar, blijkt de zee wat ruig en krijgen een pilletje tegen zeeziekte. Die nemen we maar alvast in, kan geen kwaad. Bijwerking: vermoeidheid.
We regelen meteen rode, dikke pakken die we ook nog eroverheen aantrekken. Als we het nu nog koud krijgen! ;-) We zien eruit als Michelinmannetjes!
3 uur lang zitten we daar op het topdek, met onze fotocamera's in de aanslag. Pfffffffff, we zien helemaal niks. Ja een paar dolfijnen op ong. 200 meter, nou daar doen we het niet voor.. Wat een teleurstelling! Op de terugweg in slaap gesukkeld en door en door koud geworden alsnog..
We kregen wel nog kaartjes om een keer terug te komen, omdat we niks gezien hadden. Even kijken of en wanneer we dat gaan doen.
Rond 16u waren we terug. Snel naar het guesthouse om door te warmen!
Lekker even in bed gelegen en geslapen. We wilden er bijna niet meer uitkomen!
Om 19u gingen we lekker eten, ook allemaal best duur, maar veel zullen we niet uit eten gaan deze weken... De hamburger viel bij Femke niet zo goed, ze zat al tegen heug en meug te eten, maar eenmaal buiten gooide alles er prompt uit.. Daar gaat die dure maaltijd! ;-) Daarna voelde ze zich weer goed en gingen we nog even naar een club. Drankje gedaan en weer lekker slapen!
We besluiten toch morgenochtend de walvistour van 9u te nemen, een andere kans krijgen we niet meer namelijk.

Lekker geslapen en uitgecheckt. Om 8.30u staan we weer op de boot. Binnen dit keer, we horen het wel als er iets gespot wordt!
Een bus vol Japanners, inclusief hun camera's, is uitgeladen, dus dat is helemaal top. Zitjes worden bezet gehouden, alleen maar foto's gemaakt. Dat wordt dringen!
We spotten al snel dolfijnen en het is moeilijk om die op de foto te krijgen.
Niet veel later ontdekt Femke een sleutel in haar jaszak.. Kak, de kamersleutel! Ze zullen wel denken! Ze wordt ook nog gebeld erover. Ja we komen 'm terugbrengen!
Net als we denken dat ook deze keer een walvis uitblijft, wordt er geroepen dat er één walvis gespot is, namelijk een minkewalvis. Wij en masse weer naar buiten natuurlijk, en ja hoor hij staat een keer op de foto, maar erg gewillig is hij niet. Alleen de vin is zichtbaar voor ons, dan duikt hij weer diep onder.
We vinden deze tour geen bijster succes. Weer drie uur voor weinig op die boot en 90 euro lichter. Oke, we gaan nog even Reykjavik in voor een lunch en bekijken de stad een beetje. Dit valt ook tegen, het ziet er grauw uit en er is weinig gezelligheid. Ook zijn er weinig bezienswaardigheden. Wel leuke winkels met Scandinavische kleding en design. Na wat zoeken, vinden we een tentje om te lunchen. We zitten even gezellig en rijden rond 15u vanuit Reykjavik weg naar een uitzichtpunt over de stad, Perlan. We gaan verder niet naar binnen, maar rijden verder richting Uthlid, een klein plaatsje binnen de Golden Circle. Daar verblijven we vier nachten in een schattige cottage.
Na ong. 1,5 uur rijden door een herfstig, oneindig landschap, komen we aan in Uthlid, nadat we wat boodschappen hebben gedaan in Lautervatn. Het is een schattig huisje, helemaal voor onszelf en twee tweepersoons bedden, riant! Mariska sloopt meteen een stoel, die kon haar niet houden blijkbaar ;-)
We installeren ons en koken spaghetti. Ondertussen is het 21u en houden we de meldingen van het Noorderlicht nauwlettend in de gaten. De voorspellingen zijn redelijk en scoren een 3 uit 9. Dit heeft te maken met de mate van helderheid en aurora-activiteit. In het gebied waar wij zitten, is activiteit en het is helder weer, je ziet veel sterren! Dus zou het moeten lukken! We checken de app en krijgen meldingen binnen vanuit Lautervatn, 20 km verderop. Snel in de auto, beetje gespannen, waar moeten we naartoe? Geen idee! Rijden maar tot we het gaan zien ofzo.. We gaan staan in een zijweg, waar het heel donker is, geen lichtvervuiling van huizen oid en zien niet veel. Wel zien we een soort wittige waas, zou dat het zijn?
We twijfelen, waar zou je het beste kunnen gaan staan? Iets terug hebben we een man met een statief gezien, die zal er vast alle verstand van hebben, toch maar even gaan vragen! Die witte waas is het dus wel degelijk, oké mmmmm.
We rijden maar terug naar dat stille, donkere plekje en stellen onze camera in op een langzame sluitertijd. Verrek, we zien nu een groene waas verschijnen op de foto!!
Wat is dit geinig! We maken nog veel meer foto's, ingepakt met sjaals, mutsen, wanten, thermo, het vriest zo langzamerhand.. Camera op de auto als statief en afdrukken maar, want de camera moet helemaal stil staan. Zo schieten we maar wat en nu wordt het ook een beetje met het blote oog zichtbaar, al is het niet zoals op de foto..
We zijn tevreden en rijden terug naar het huisje! Dit pakken ze ons iig niet meer af. We kunnen met een gerust hart gaan slapen ;-)

De volgende ochtend staan we om 7.30u op. Het wordt namelijk een heldere dag, dus willen vroeg bij de geisers van Geysir zijn. Hier ligt ook de bekende geiser Strokkur, die een cyclus heeft om de 6-10 minuten. We wachten geduldig elke cyclus af, voor we weer afdrukken. Wat is het toch koud!! Gelukkig zijn er nog weinig mensen!
Daarna gaan we in het huisje ontbijten, Skyr met fruit en müsli. Even bijkomen.
Weer doorgewarmd rijden we richting de Faxifoss watervallen. Deze zijn prachtig en we brengen onze nieuw aangeleerde fototrucjes in de praktijk! Bijna geen mens is hier te zien! Ideaal deze tijd van het jaar!
Hierna besluiten we door te rijden naar de Kerio krater, waar we voor het eerst een toegangsprijs moeten betalen. We lopen een rondje om de krater heen. Het is een indrukwekkend gezicht, waar we mooie foto's maken.
En door naar het NP Tingvellir, een prachtig kleurrijk natuurgebied, waar je doorheen zou kunnen wandelen ;-) Onderweg zien we wat paarden en maken daar even kennis mee. Ze denken minstens dat Femke suikerklontjes in haar broekzak heeft zitten, want ze zijn niet bij haar weg te slaan. Onze auto geeft intussen aan dat we de banden moeten controleren, omdat de detector zegt dat er lucht is ontsnapt. Jaja, nou we horen niks sissen, het zal wel, gewoon negeren. Dan zal het wel goed komen haha.
Bij het visitorcenter stoppen we voor het toilet, een kopje thee en een muffin.
De medewerker die ons enthousiast zou moeten maken, slaagt hier totaal niet in, als hij met z'n ongeïnteresseerde, slome houding maar minimaal antwoord geeft op onze vragen. Hij heeft er even geen zin in. Geen idee welke kant we op moeten lopen, dat is ook totaal niet duidelijk. Nergens staan borden, maar oké we beginnen wel ergens. Vervolgens staan we op de bijbehorende camping.. Nee dit is het niet, dan toch maar de andere kant op. Fem glijdt onderuit en gaat op haar smoel. Hard lachen volgt. Nou dit wordt nog wat. We zijn nog geen 100 meter onderweg!
We zoeken wat, stappen vervolgens een pad op vol modder. Wel mooie vergezichten trouwens met gele en oranje herfstkleuren! Achteraf gezien vragen we ons nog steeds af of dit niet het paardenpad was!
Later komen we dan eindelijk meer wandelaars tegen, vanaf een ander pad. Dit geloof je niet. We lopen over een vlonder naar een waterval met zwarte stenen rondom, de Oxararfoss. Wel begint het nu te regenen, dat is minder prettig.
Terug lopen we over het pad waar we eerder mensen vandaan zagen komen en komen uit bij een parkeerplaats, waar we niet verder kunnen lopen. Jammer dan, dan maar over de snelweg, dit is de kortste route terug naar het visitorcenter, we zijn er wel klaar mee voor vandaag!
Inmiddels is het 16u, we moeten nog een uurtje terugrijden naar Uthlid, dus voor donker thuis! Lekker even relaxen en vroeg naar bed.
Morgen wordt een regenachtige dag, dus zullen niet al te veel gaan zien, gokken we..

Tot laterrrrr l
Liefs, Femke en Mariska