Jogyakarta; scooters, oplichterij en wereldwonder

Na een lange vlucht van 13 uur komen we rond 7.45u aan in Jakarta, waar we 7 uur moeten wachten op onze overstap naar Jogyakarta. Dit was niet zo oorspronkelijk, maar door vluchtwijzigingen zitten we hier toch aan vast.
Lopend over het vliegveld, bloody hot, zien we veel moslima's op het islamitische eiland Java, die het nog veel warmer zouden moeten hebben dan wij. Korte broek aan en door. We pinnen alvast wat Indonesische rupia. 15.000 rupia is ongeveer een euro.
We besluiten om te proberen onze vlucht om te boeken, indien mogelijk. Er blijken nog twee vluchten voor die van ons te gaan en moeten later terugkomen of er nog plaats is op de vlucht. Poging 1 mislukt.. Volgeboekt. Uur later weer proberen om 11.30u, dit lijkt te lukken! De man die ons helpt, is niet erg spraakzaam, laat ook niet weten of er plaats is, maar is wel driftig aan het tikken. Alsof hij alle tijd heeft, het boarden is om 11.40u, verwijst hij ons eerst weer naar een andere balie, om vervolgens weer teruggestuurd te worden, dit schiet lekker op. Inmiddels zenuwachtig of het allemaal nog wel ging lukken, die bagage hadden we een hard hoofd in maar goed.
Uiteindelijk de tickets, rennen door de douane, naar de gate, waren ze nog niet eens aan het boarden. Zucht, drukte om niks dus. Ook de gratis maaltijdbonnen hebben we niet kunnen gebruiken :-(

Eenmaal aangekomen, zijn de tassen natuurlijk niet aangekomen en ja, Dave had daarmee gelijk gekregen. We vragen ze of ze de tassen kunnen laten bezorgen bij ons hotel, want ze komen met een vlucht later mee. Dit lukt gelukkig.
Onze eerste aanraking met het land, er moet een taxi geregeld worden. Hij vraagt 150.000 rupia, dit komt neer op 10 euro. Dacht het niet, we willen een taxi op de meter en lopen van het vliegveld af om er verderop een aan te houden. 40.000 kost ie, dat bedoel ik.
Onderweg stikt het van de scooters! Ze rijden als gekken, drukken 'm er gewoon voor! Chaos. Echt met 4 man op 1 scooter met kinderen en alles, gekkenwerk!
Het hotel Tiga Lima Homestay ziet er goed uit! Lekker zwembad, grote kamer! Wel naast een moskee, maar goed dat mag de pret niet drukken ;-)
Even een uurtje geslapen. Nog steeds geen tassen met Dave in de stress.
Even de buurt verkend en heerlijk gegeten bij een lokaal tentje, een warung tenda. Een hete plaat met rijst, kip of vlees voor 2 euro :-). Je krijgt hier een vork en een lepel bij je eten. Een mes kennen ze eigenlijk niet. We zitten met alleen maar locals en het is flink druk. Sowieso zien we niet veel toeristen hier, echt op 1 hand te tellen.
Kapotmoe zijn we nu wel. Maar de zoektocht naar bier moet nog beginnen, bijna nergens is hier alcohol te vinden in winkels op dit Islamitische eiland. Uiteindelijk krijgen we de tip om deze bij de King te kopen. Geen Bintang meer, dan maar Heineken.
De tassen zijn aangekomen!! Een pak van Dave's hart ;-) Dave zit te genieten van z'n biertje, Maris duikt nog even het zwembad in.

De automatische wekker ging alweer om 3 uur, uiteindelijk toch beetje liggen/uitgeslapen tot 9.30u. Het ontbijt hadden we gisteren al besteld, moet je invullen met een briefje. Pannenkoeken met gebakken banaan, honing en chocola en een tosti met champignons, kaas en tomaat. Heerlijk.
We bestellen een go-jek taxi met een app, ideaal dit! Dit is een soort uber. Je kan zien waar er zich auto's of motortaxi's bevinden in je buurt, dan geef je aan waar je heen wilt en komen ze je halen op je huidige lokatie. En goedkoop. Een taxi heb je al voor een euro voor 15 minuten rijden. Ongelooflijk. Je moet wel WiFi of internet hebben.
We laten ons afzetten bij het Paleis van de sultan. Vinden we niet zo boeiend eerlijk gezegd, beetje verwaarloosd allemaal. We worden aangesproken door een gids van het paleis en laten ons overhalen om naar een batik art galerie te gaan. We zijn zo verliefd op een mooi doek dat we deze kopen, maar natuurlijk teveel betaald.. Dit was een scam en zeker Maris had beter moeten weten.. Daar balen we achteraf van maar gebeurd is gebeurd.
We stappen in een riksja met motor erop om naar het waterpaleis te gaan. Dat oude mannetje zal ons daarna niet meer met rust laten en blijft zeuren om een ritje. Alle riksja's en taxi's ruiken je al van ver aankomen en trekken als een gek aan je om je mee te laten rijden. Daar wordt voornamelijk Dave echt gek van.
Het waterpaleis is erg mooi, hier hebben de vrouwen van de sultan in gezwommen.
We bestellen een go-jek naar de lokale markt voor een euro, vlakbij de Jalan Malioboro. Van alles is hier te vinden! We kijken onze ogen uit.
Daarna lopen we over de hoofdstraat, Jalan Malioboro en hier zijn veel winkels en bedrijvigheid. We eten bij een tentje, waar Dave het al niet zo mee eens was, rijst met kip, maar we moesten de kip zoeken aan het bot ;-)
Het winkelcentrum is een schril contrast met het straatleven. Modern en nieuw.
Dave eet er een pizza en we verdiepen ons in het regelen van een private driver/tour voor de tempels van morgen. Toch komen we er nog niet uit.
We lopen naar een zijstraat van de Malioboro, de Sosrowijayan, soort van Kao San Road van Jogya, waar je allemaal loketjes hebt om tourtjes te boeken of transport.
Uiteindelijk regelen we een tour naar de Borobodur en de Prambanan voor 100.000 rupia, niet slecht. We moeten natuurlijk wel nog onze tickets betalen voor de tempels morgen.
Intussen zijn we weer kapot, bestellen weer vervoer naar huis, waar Dave nog even gaat zwemmen en we lekker gaan slapen. Maar niet voordat we nog een keer gepind hebben, wat niet echt wil lukken. Bij verschillende banken wordt onze pas geweigerd, hoe kan dit nou? Het zit Dave niet lekker en hij gaat op pad om het toch nog ergens te kunnen fixen. En gelukt! Bij de Mandiri bank.

De volgende dag worden we om 3.30u! opgehaald voor de sunsettour naar de Borobodur, de grootste boeddhistische tempel ter wereld. We staan om 3u op, krijgen een ontbijtpakket mee van het hotel en gaan!
We halen nog andere mensen op her en der en rijden in 1,5 uur naar het Manorahotel, waar we onze tickets kopen, want we willen de zonsopgang zien vanaf de tempel zelf en dat is dan de enige optie. 30 euro pp lichter lopen we met zaklantaarns naar boven. De tempel is echt wel mooi, we lopen wat rond. Er zitten al veel mensen klaar voor de zonsopgang die nooit gaat komen.. Het is namelijk mistig haha. Een monnik zit te bidden en te zingen, wel een mooi gezicht. We schieten natuurlijk wat kiekjes. Lopen rond, krijgen een klein ontbijt en moeten weer verzamelen rond 8.30u met de anderen die de de zonsopkomst vanaf de Hill hebben gezien.
Nu op naar de Prambanan, de grootste Hindoeïstische tempel van Indonesië. Er staan maar liefst 237 verschillende bouwwerken, die wij vast niet allemaal gezien hebben, want we waren er wel klaar mee op een gegeven moment. Kostte ons 23 euro en hebben er niet heel lang rondgelopen. Zwetend in ongeveer 35 graden is niet te doen daar. Veel lokale mensen die met ons op de foto wilden, wel grappig.
Hup die auto weer in en met gierende band naar huis, waar we ongeveer om 16u arriveerden.
Lekker even gezwommen samen (even afkoelen) en geslapen, eten besteld via de go-jek weer. Dat kan namelijk ook! Kregen niet veel, maar was genoeg.
's Avonds nog even naar de Jalan Malioboro geweest, daar was live muziek, een drukte van belang en we hebben er lekker rondgelopen en bij dezelfde touroperator een privédriver geboekt voor de volgende dag. Dan gaan we de natuur in!
Lekker geslapen gelukkig.

Om 7.30u kwam ons ontbijt en we werden 8u opgehaald. Het oudere mannetje, onze chauffeur van deze dag, spreekt geen Engels spreken, dat is wel balen.
We zullen vandaag overigens geen toerist zien! In ieder geval geen Westerse toeristen, best bijzonder wel!
Het is 1,5 uur rijden naar Jurang Tembelan Kanigoro. Hier mooie uitzichten en mooie fotospots, waar je bijvoorbeeld op een overhellend rieten schip kunt staan, uitkijkend over de bossen. Onderweg vragen we nog even om te stoppen bij een bos. En door naar Hutang Pinus Penger, een bos met indrukwekkende hoge bomen vlak op elkaar, rieten kunstige creaties en leuke uitzichten. We zien ook niet echt lekkere eettentjes om wat te halen, maar hebben chips en nootjes mee. We kopen een watertje en cola, ook voor de chauffeur.
Het is 2 uur rijden naar Kalibiru National Park. We stoppen bij een soort jeepverhuur en onze driver begint ons gewoon een jeep aan te smeren voor 350.000 rupia! Very cheap! Wat denk je zelf? Hij kan geen Engels, we proberen hem duidelijk te maken dat we met hem omhoog willen, het schijnt nogal steil te zijn allemaal. Maar hij lijkt er geen zin in te hebben. No jeep, no motor! De motor die ze in plaats van de jeep willen verhuren, is handgeschakeld, nou dacht het niet! We staan daar zo even. hij bellen met de touroperator. Maris aan de telefoon duidelijk gemaakt dat we willen dat onze chauffeur zelf omhoog rijdt. We hebben namelijk al 500.000 rupia betaald voor een privéchauffeur de hele dag (is vrij normale prijs).
Uiteindelijk gaat hij toch overstag in overleg aan de telefoon en brengt hij ons zelf omhoog! Die vuile nasivreter probeerde het gewoon! Aldus Dave, die er alweer helemaal klaar mee is. Er stonden al andere busjes daar, dus velen zijn er wel ingestonken denken we.
Het is echt steil, hellingspercentage van 50% is wel gehaald denk ik...
En slechte, smalle wegen. We moesten steeds wachten op andere auto's.
Mooie uitzichtpunten en fotospots hier, per fotospot moet je iets betalen, 1 euro pp ofzo en ze kunnen foto's van je maken, maar dit mag je ook zelf doen. Omdat we er graag allebei op willen, laten we foto's maken voor 2 euro.
Bij de tweede fotospot vroegen ze alweer meer voor het maken van de foto's (afzetterij del 3), maar daar stak Dave nu een stokje voor, gelukkig hadden we al eerder een fotospot gehad ;-).
Rond 16u zijn we terug bij onze homestay, even lekker rusten, alvast een driver regelen voor morgen, inchecken op onze vlucht.
We appen de potentiële driver van ons vervoer van Denpasar naar Lovina, en de deal is geregeld! Hij staat ons morgen bij het vliegveld op te wachten!
Lekker gegeten bij hetzelfde tentje als eerder, veel zangers en muziek die elkaar telkens afwisselen en dan met de pet rondgaan, waaronder een valszingende travo.
Bintangbier gekocht, dat smaakte Dave weer goed.

De volgende dag vliegen we naar Denpasar om 8.15u en bestellen een go-jek iets te laat, we komen dan ook bijna te laat voor de incheck, maar net aan gered! Pffff.
Toch iets vertraging helaas dus Maris appt de driver dat we iets later zijn.
1,5 uur later zijn we er. Goodbye Java en saying hello to Bali!
Leo de driver staat klaar voor ons en we kunnen meteen weg! Uurtje tijdsverschil weer, uurtje later. We rijden in een ruk door naar Lovina, onze verblijfplaats voor de aankomende twee nachten. 3 uur rijden is het.
De sfeer is direct heel anders dan in Jogya. Heel gemoedelijk, moderner, meer verzorgd allemaal, doet rijker aan. Ook op de weg een wereld van verschil. Wel druk, maar wel minder stress.
We zijn benieuwd!