Gletsjers, meren en bergtoppen

Torres del Paine

Na een 3,5 uur durende vlucht komen we in de middag aan in Punta Arenas. Een stuk kouder dan in het noorden en een beetje regenachtig, maar het valt ons mee. We moeten eerst naar het centrum om daar een bustocht te boeken naar Puerto Natales, de uitvalsbasis naar het NP Torres del Paine. Ook traditiegetrouw wat Nederlanders in de bus, die zo nodig moeten opscheppen over de zoutvlaktes in Bolivia, jajajaja dat weten we nu wel.. Gelukkig gaat de bus al met een kwartiertje en is deze niet volgeboekt, dus klaar voor nog een paar uurtjes kweken van zitvlees.
Puerto Natales is zo op het eerste oog een rommelig dorpje, vol met wintersport en hiking mogelijkheden. Overal dikke winterjassen, mutsen, wandelschoenen- en stokken. Het was alweer half 6 en hadden nog geen hostel. Deze eerst maar zoeken. De eerste paar zaten vol, jammer. We zijn geeindigd in een bed&breakfast (nou laat dat breakfast maar weg), gerund door een Chileense familie die daar zelf ook woont. Op de badkamer staan allemaal tandenborstels en dat soort dingen, niet te geloven dat we alles delen met die mensen en hoe zij dus schijnbaar leven. Ze kunnen ook geen woord Engels.
De volgende twee nachten hebben we hier geboekt bij een hostel dicht in de buurt. Ook kunnen we daar een tour boeken en hebben we de bus naar El Calafate (Argentinie) alvast geboekt. Een aardige Spaanssprekende meid tolkt even voor ons.
We hebben een dagtour voor de volgende dag op het programma staan met alle hoogtepunten van Torres del Paines. Onze kans om te hiken komt nog wel de komende dagen. De tours zijn duur, vandaar dat we ook besluiten om de gletsjertocht hier niet te doen, maar op die in El Calafate te wachten.
Wel hebben we een halve dag geboekt om paard te gaan rijden in de bergen, bossen en deze prachtige omgeving! Wow Claire dat wordt even lachen voor jou, wat zullen we een zadelpijn krijgen!
We hebben flinke honger, maar kunnen ons eten dat we nog steeds overhadden nog niet direct opwarmen, omdat er ongeveer 10 man familie om de tafel zit en daar ook uitgebreid blijft zitten. Een beetje ongemakkelijk is het wel. De kip rook nog goed, dus uiteindelijk deze verorberd en nog even gekaart met Coba's aandenken uit Paaseiland.
Joost uit Hoofddorp zit ook in het hostel van morgen en reist met de fiets heel Argentinie/Chili door. Weer of geen weer. Hij blijkt zelfs in het Spaarne ziekenhuis even bijverdiend te hebben als schoonmaker en regelmatig te wielrennen in Santpoort hahaha grappig.
De kinderen en het kleinkind die blijkbaar ook in huis wonen blijven maar praten en huilen en familie blijft in en uitlopen, dus matig geslapen. Een ontbijtje was er ook al niet. Zelf zat de man des huizes wel al te ontbijten? Het zal wel. Koekjes it is... Coba kreeg nog dubieuze boter en beleg aangeboden, deze werd vriendelijk afgeslagen.
Na een lekker aspergesoepje op de vroege morgen, veel leukere mensen daar in het hostel ;-) konden we vertrekken om 7.30u.
Een klein busje kwam ons ophalen en ons gezelschap bestond uit twee saaie Chileense stellen, die constant zo nodig klef moesten doen. De chauffeur was al niet veel beter, zei de hele dag niets. We hebben geen uitleg gehad, ook niet over de stops oid. We moesten het dus doen met us, ourselves and we en het fantastisch fraaie landschap van Torres del Paine. Azuurblauw gekleurde meren, bergen met torens van graniet, watervallen, ijsbergen en hobbelige grindwegen doemden voor ons op. Als we dan ook nog een heuse condor spotten, die op ongeveer 10 meter van ons af zit! en klaar zat om ons een high 5 te geven, was onze dag compleet. Wat bijzonder! Onderweg zien we ook Joost zwoegen op de fiets, die is alweer op weg naar de volgende bestemming. Een grot met overblijfselen van een uitgestorven soort paard/beer Milodon hebben we overgeslagen, dat kostte wederom 4000 pesos, echt geen zin in!
Rond 17u waren we weer terug en zijn nog even het stadje ingelopen. Het is een echt wintersportdorpje en heeft zeker iets charmants. Coba kreeg het op haar heupen en toen zij ergens een massageaanbod zag staan, viel ze aan als een leeuwin op haar prooi en boekte post-paardrijden een massage. Slim! Dit betekent dat zij aldoor Maris jaloers moet maken met het feit dat zij een massage gaat krijgen! Ach ja je hebt luxepaarden...
Op straat werden we aangesproken door een groepje Chileense kinderen met leraar die Engelse les aan het volgen waren. Of we wilden helpen met oefenen met Engels, tuurlijk, dus vuurden ze een spervuur van vragen op ons af. Ze deden flink hun best, vooral het schattige jongetje bij Coba en na afloop wilden ze graag een foto van ons met de groep. Nou vooruit dan maar en we gaven zelf ook maar even de camera af voor dit speciale kodakmoment.
We besloten even lekker te gaan eten bij een restaurantje. Dit hadden we wel verdiend na die kleffe, oude zooi van gisteren.
Lekker gegeten en daarna naar het hostel teruggelopen om daar wat te chillen. We overwogen nog de kroeg in te duiken, maar nee het werd duidelijk ons bed!
In het nieuwe hostel zitten we in een dorm samen met een Chinese en een ontzettende lelijkaard (we weten niet eens waar ie vandaan komt, dus durfden schijnbaar niet eens met hem te praten). Er is maar een oplaadpunt/stopcontact voor de hele kamer en hij heeft deze constant geconfiskeerd voor zijn laptop, waarop hij de hele avond tv kijkt. Irritant!

De volgende morgen lekker uitgeslapen tot 10u, wel flink wakker gehouden door de Chinese met haar krakende plastik zakjes. Je komt ze overal tegen (Nieuw Zeeland Suus?) en de Chinezen hebben duidelijk een fetisch voor deze zakjes.
Rustig aan gedaan deze morgen, eieren gebakken. Natuurlijk laat Coba een ei kapot vallen op de gloeiendhete stoof! Haha gelukkig hadden ze voor het schoonmaken personeel..
Boodschappen gedaan voor de middag, avond en de volgende dag. Maris heeft eindelijk haar wollen mutsje, waar ze zielsgelukkig mee is ;-)

Dan is het tijd voor het grote paardrijavontuur! We hebben er zin in! Het is wat fris, bewolkt, maar hopen dat het droog blijft. We melden ons bij het boekingskantoortje en worden meegenomen in een gammel, wit busje met allemaal scheuren in het voorraam. We waren de enige kandidaten, ergens wel zo relaxed! De kinderen en echtgenote van de eigenaar reden ook mee. Gelukkig sprak de dochter van 19 jaar wel goed Engels en ze vertelde dat wij met haar, haar broertje en neef zouden gaan paardrijden. Zelf studeerde ze voor technicus, een stoere meid! Haar broertje wilde arts worden en haar neef was een echte gaucho, deze sprak idd alleen maar Spaans.

Ergens wat kilometers verderop ligt het land en de stal van de familie. De neef is daar woonachtig en overal zijn lieve hondjes. Coba gaat helemaal los en wil er het liefst eentje meenemen! De paarden worden gezadeld en dan kunnen we vertrekken. De een komt wat soepeler op het paard dan de ander, maar in een zeer rustig tempo gaat het ons goed af. Er zijn weinig instructies nodig om het paard in de juiste richting te sturen, dus dat was wel te doen. Twee honden waren ook mee. We reden door de heuvels in een omgeving van afgebrande bomen, groene weides en beekjes. Af en toe werd er een hekje opengedaan. Uitzicht over de bergen, het was echt mooi! We voelden ons king of the world!
Onderweg stopten we even voor een snack, empanada's met vlees en zoete broodjes mjam! Coba's paard was een beetje lui, dus wisselen zij en het meisje van paard. Nu zat ze op haar favo zwarte!
We vervolgden onze weg met wat meer tempo. Mariska wilde wel wat harder, maar ze gaven aan dat als we harder gingen, alle paarden wilden volgen in dat tempo. Maris probeerde in galop te komen, maar het valt nog niet mee om je benen om die van het paard te klemmen. Coba dacht eerst mwoah zou ik dat nou wel doen, maar toen ze voorop ging rijden ging haar paard er vanzelf vandoor. Hup in de galop en alle paarden erachteraan! Wow wat gaaf zeg, dan voel je ook echt dat ritme, want voor je in galop gaat hobbel je zowat dat paard af. Dit was echt weer een superervaring!
We vonden het wel hilarisch net met drie "kinderen" op stap te zijn geweest.
Rond 18u waren we terug en hebben even soep gemaakt.

Dan was het tijd voor Coba's grote genieten, tijd voor de massage van een uur! Mmmm ze kwam met een big smile terug, het was echt de beste massage ever! Helemaal ontspannen! Coba is blij! :-))) om in de termen van Churandy te spreken..

's Avonds nog een afsluitend drankje gedaan. Het is tenslotte onze laatste avond in Chili! Het uitgaansleven is hier niet echt bruisend, het is toch meer een familie/vriendending om laat te tafelen of aan een tafeltje te kletsen. Ook in ons hostel barst het niet van de sociale interactie, de mensen zijn stokoud of gewoon stom. Verder is iedereen natuurlijk uitgeteld na een lange dag hiken (behalve wij mwoahaha). De mensen naast ons aan de bar hadden overigens een heerlijke tweepersoons schotel voor zich, waarvan het water ons in de mond liep. Deze megapapas schotel dus ook maar besteld, die bestond uit friet, kaas, gefrituurde stukjes kip en bacon. Bam! Erg slecht maar zooooo lekker! :-)
Nu snel slapen en morgenvroeg de bus naar El Calafate, Argentinië.
Goodbye Chili en bedankt voor onze mooie herinneringen!

El Calafate/ el Chalten

Na ongeveer onze laatste helse busreis van 5,5 uur aangekomen in El Calafate. De grensovergang naar Argentinie ging erg soepel dit keer, wel twee keer langs verschillende hokjes om de in en uitstempels op te halen en beetje koud buiten, maar de tassen werden niet gecontroleerd? En zelfs mijn wortels kregen fiat om Argentinie in te mogen!
Een busje van ons hostel stond ons al op te wachten bij de busterminal, wat een luxe!
El Calafate is een heel ander dorpje dan Puerto Natales. Veel verzorgder en ziet er een beetje uit als mini-Oostenrijk in de zomer. Ons hostel is fantastisch! Mooie kamer, goede keuken, vriendelijke receptie en je kan hier van alles regelen. Dus tours geboekt, transfer naar het vliegveld en we zijn even het stadje wezen verkennen. Veel souvenirwinkeltjes, chocola, bier en hotels. Eerst even richting de flamingo's gelopen en ach ja weer entrance fee gevraagd, wij lopen wel door naar een uitzicht over lago Argentina. Onderweg terug naar het centrum kwamen we langs een chocoladefabriek, die de heerlijkste ijsjes verkocht en waar wij weer likkebaardend voor de vitrine stonden. Natuurlijk konden we ons weer niet bedwingen en de dulce de leche smaken vlogen over de smaakpapillen. Mmmmm dit was zeker niet ons laatste ijsje!

Terug in het stadje zagen we Nico uit Belgie zitten op het "heinekenterras", die zit ook in ons hostel en was tegelijk aangekomen. Gezellig zitten kletsen en samen een traditionele maté besteld. Een speciaal soort thee die ze hier overal drinken. Een soort tabak wordt in een potje gedaan en je krijgt een pot gekookt water. Dan zelf stampen en zuigen aan een rietje. De beker wordt dan doorgegeven. Ieuwwwww niet te zuipen natuurlijk, vreselijk sterk en we kregen het niet helemaal weg. Een biertje dan maar. Lekker in het zonnetje, wat een stralend weertje vandaag!

Boodschappen gedaan, soep en broodjes met warm vlees it is en het is goddelijk! Kennis gemaakt met Linde uit Brabant, een vlotte bijdehante meid van 22 die hier een paar maanden reist.
Lekker gaan slapen, onze kamergenoten zijn wederom niet om over naar huis te schrijven, een ouwe Cineesachtige en een Australische, die op fietsreis is en al haar meurende spullen uitstalt. Zij komt pas om 23u binnen dus die maakt nog even lekker wat lawaai.

De volgende dag staat de Perito Moreno gletsjer op het programma! We gaan een minitrekking doen op de gletsjer, echt heel tof! Die staat iig al lang op het lijstje van Coba. Het is echt stralend weer, dus we hebben weer echt gemazzeld! Een bus voert ons naar het nationaal park en na het betalen van 100 ARS pp mogen we naar binnen. Zucht....
Het uitzicht op de gletsjer is betoverend, zo'n mooie ligging is indrukwekkend. Het is zo bijzonder, omdat hij zo'n ligging heeft dat je de gletsjer aan 3 kanten kan bekijken en dat hij op zeeniveau ligt. Ook groeit de gletsjer niet, hij houdt zichzelf in evenwicht, groeit aan vanuit de achterkant en brokkelt af aan de voorkant. Door de grote druk vallen grote stukken ijs naar beneden, wat een waar schouwspel is. Dat zijn erg bijzondere omstandigheden voor de vorming van een gletsjer.

Na een boottochtje naar zuidelijke kant van de gletsjer kon de trekking beginnen! Eerst nog even wat afgekloven handschoenen aantrekken. De gletsjer ligt aan het bos, dus eerst korte wandeling naar het kamp. We kregen speciale sneeuwijzers ondergebonden door bevallige bedienden. Stoere kerels die wel in zijn voor avontuur.
De trekking duurde twee uur, echt supergaaf om mee te maken! Soms even opletten waar je loopt, maar wat een ervaring en wat een mooie pica's hebben we geschoten! De afsluiter was een whisky met ijs uit de gletsjer, brandend in je keel, maar echte stoere wijven drinken dat! :-)

Het zonnetje scheen nog steeds volop en we hebben lekker onze lunch opgegeten temidden van de vliegen die als aasgieren om ons heen zoemden.
Coba was haantje de voorste om de mooiste picknickplek te confiskeren. Zo hoort het..

Na de lunch met de boot terug en op naar de balkonscene, waar we een prachtig uitzicht hadden op de gletsjer, van alle kanten. Af en toe kletterde er een stuk ijs naar beneden, zo gaaf! Met onze camera in de aanslag kan je dan wachten tot je een ons weegt, dan gebeurt er namelijk niets, zal je net zien kak!

Om 19u terug, eerst nog even boodschappen doen voor het avondeten. We hadden met Linde afgesproken om samen iets te maken, dus we slaan meteen genoeg in. Voor twee avonden ook maar. Terug in ons hostel blijkt er nog een meisje te zijn die met ons mee-eet. Sarah uit Zwitserland, erg leuk meisje en we moeten ons best doen om niet steeds Nederlands te praten onderling want dan kan zij het niet meer volgen. We maken lekker makkelijk pasta met gehakt paprika wortels en tomatensaus. Smakelijk eten!

De volgende dag weer vroeg op want we hebben een busrit naar El Chalten geboekt. De rit duurt 2,5 uur en het dorpje is lang niet zo mooi als El Calafate maar de uitvalsbasis voor alle wandeltochten. Helaas is het erg bewolkt vandaag en kunnen we de Fitz Roy niet zien. Er wordt ons dan ook geadviseerd om de andere route, naar Laguna Torre te doen, hier kan je een gletsjer zien aan het meer en daarvoor maakt bewolking niet uit. Om 11,15 beginnen we aan de wandeltocht door de bergen die enkel 3 uur zou moeten duren. 11 km maar wel bergop. Het eerste stuk is vrij lastig omdat je zo stijl omhoog gaat, daarna is het goed te doen. We doen er 2 uur en 15 minuten over. Onderweg hebben we nog wat regen maar gelukkig niet veel. We drogen vanzelf ook weer op. Het uitzicht over het meer is prachtig en de gletsjer wederom indrukwekkend. Op de stenen onze lunch verorberd maar we blijven niet te lang zitten. We zitten namelijk behoorlijk in de tocht en het koelt erg af zo. Hup snel weer in de benen voor de terugtocht.

Onderweg komen we veel backpackers tegen die al hun bagage meeslepen om te overnachten in de bergen op een camping. Gaaf uitzicht heb je dan als je wakker wordt maar wat een gesjouw met alle spullen! Ruud en Jose jullie hebben dat toch ook gedaan? Knap hoor...

Zo de terugweg duurt maar 2 uurtjes dus we staan ruim op tijd weer beneden. Even een heerlijke welverdiende warme chocomelk bestellen. Daarna nog even langs de souvenir winkeltjes en uiteindelijk nog op een ander terras neergestreken. Heerlijk buiten in het zonnetje die nu wel even tevoorschijn komt. We zitten aan tafel bij twee Duitsers, Markus en Patrick. Erg gelachen met ze, we hebben alle vooroordelen over Duitsers en Nederlanders over tafel gegooid en het een was nog belachelijker dan het ander. Haha ze zijn zelf op de motor aan het rondrijden in Zuid America en ze hadden een caravan zien rijden. Markus dacht bij zichzelf dat kan wel eens een Nederlander zijn, en warempel....dat was ook zo! Twee Nederlandse caravans in Argentinië... Jep Nederlanders zijn ook gek haha. Maar niet zo gek als Duitsers uiteraard :-)

Zo de bus vertrekt bijna dus we nemen afscheid van onze twee Duitse vrienden en gaan weer terug hobbelen naar El Calafate. Daar komen we pas om half tien weer aan, en Linde en Sarah hebben braaf op ons gewacht met eten. Wat een schatten. We warmen ons prakje op, kletsen nog wat gezellig en dan is het weer tijd om naar bed te gaan.

Lekker we hebben geen nieuwe mensen meer op onze kamer en dus slapen we er alleen vannacht. Heerlijk uitslapen en langzaam opstarten, we hebben alleen maar de vlucht naar Ushuaia op het programma staan morgen, dus lekker relaxed.

Tot het volgende verslag!
Kussen Maris en Coba