Final del mundo!

Einde van de wereld (letterlijk en figuurlijk)

Lekker uitgeslapen, maar helaas moesten we alweer om 10u uitchecken.
Ontbeten en afscheid genomen van Linde. We werden opgehaald door de shuttlebus.
Linde vertelde ons nog een verhaal over een ondergepieste backpack in het millhouse hostel, waar we in Buenos Aires verblijven, dus dat belooft veel goeds!
Het vliegveld van El Calafate is klein, we zijn zo door de check in en de controle.
De vlucht duurt maar iets meer dan een uurtje, relaxed.
Om 16u komen we aan in Ushuaia. Het voelt ook echt als het einde van de wereld, je helt echt iets voorover, alsof je van de aardbol afvalt. Geintje haha. Het is frisjes, maar niet hels koud. We delen een taxi naar het hostel met een verlopen fotograaf uit Griekenland. Mmmm zeg maar zo zeg maar niks.
Het hostel ziet er goed uit. We hebben een tweepersoonskamer met gedeelde badkamer. Gisteren verbleven daar twee andere jongens die nu van kamer gewisseld zijn. We weten inmiddels ook waarom. Het is erg gehorig op onze kamer, het ligt namelijk naast het washok, douches en het is heel erg warm hier. Kijken of we korting kunnen bedingen.

Beetje in de stad rondgelopen. Een hamburger/tosti gescoord en we konden er weer een beetje tegen. Ook toen we in de chocoladewinkel kwamen, waar er hier echt ontelbaar veel van zijn, konden we het niet laten om de knip te trekken voor Coba's grootste verleiding ;-)
Even naar het haventje gelopen om de touraanbieders te bekijken. Weer niet te betalen. Wandelen met de pinguïns is zo'n 120 euro en dat speciale eiland ligt op 80km van hier. We weten nog steeds niet wat we hier het beste kunnen doen.
Wel scoren we een mooie portemonnee voor Coba, alweer blij :-). Ook hebben we weer een mooie stempel in ons paspoort geregeld, we mochten zelfs kiezen!
We belonen onszelf met een lekker diner. Een parilla leek ons wel wat, typisch Argentijns, gebraden stukken vlees aan het spit en je kunt er onbeperkt van eten. Je kan om vlees vragen aan de "slager" die in de gloeiendhete ruimte met vlees staat en dan snijdt hij het terplekke van het dier af.
Heerlijk gegeten, maar pfffff iets te veel. De broeksknoopjes gingen open en de ogen van de ober nog verder toen we al om de rekening vroegen. Maar willen jullie dan geen toetje, dat zit bij de prijs in, zegt ie. Wij konden al geen pap meer zeggen, maar we moesten wat bestellen, dus toch maar ijs toe. Toch wel lekker..
Nog vol van alles, Maris had al moeite om op haar buik te slapen hahaha, naar bed.

Kennis gemaakt met Judith en Bonnie, twee Nederlandse meiden. Zij gaan nu door naar Buenos Aires, dus misschien komen we ze nog tegen. Het ontbijt was prima, ook boodschappen gedaan voor de middag- en avondmaaltijden.
Om 14u hadden we de bus geboekt naar het nationaal park Tierra del Fuego. We zitten samen met een Nederlands stel, Malka en Pim in het busje, ze zitten in hetzelfde hostel ook, en besluiten om met zijn vieren te wandelen. Het regent en daardoor is het echt niet leuk. We proberen er wat van te maken door wat met elkaar te lachen en stom en blij te poseren voor de foto's. De route is prachtig, maar helaas kunnen we er zo niet van genieten. We zijn tot op de onderbroek nat geregend en het is ijskoud. Om 17u maar weer terug naar ons warme hostel dan maar. Mariska heeft op de heenweg al geprobeerd of de chauffeur even langs de pier wil rijden waar Chris Zegers ook al zijn goddelijke lichaam aan de 3 op reis kijkers heeft getoond. Daar is een postkantoortje op de pier waar je een stempel kan halen voor in je paspoort, je bent tenslotte wel op het einde van de wereld. De chauffeur wilde niet even omrijden en het ziet er naar uit dat deze chauffeur op de terugweg dat ook al niet wil doen. Maar dan komen we er toch naast, blijkbaar heeft hij even over zijn hart gestreken. Helaas is het kantoortje dicht, maar tot 16u open, wel leuk om toch gezien te hebben. Maarja met dit weer is het toch niet zo'n mooi gezicht. Wat een k*t-tip Chris! We halen de stempel dan maar in het stadje bij een informatiepunt. En dan lekker onder de gloeiendhete douche...Maris is net te laat of te veel want als zij de derde douche opendraait is het gedaan met het warme water. Haha. Tijdens het eten maken we ook kennis met Ellen en Sjors, zij hebben zich laten verleiden een reisje naar Antarctica te boeken. Hoe gaaf is dat! Ze vertrekken zondag en gaan voor 10 dagen. Super jaloers!
We doen met zijn allen een drankje in de banken en wisselen wat reiservaringen uit. Malka en Coba doen hun best om Ellen te overtuigen dat ze ook naar Midden Amerika moeten gaan. Haha alles is gewoon leuk.

De volgende ochtend ontbijten we met zijn zessen en gaat iedereen erna wat anders doen. Wij besluiten toch nog een tour te boeken ondanks de dure prijzen. Het is zonde om het niet te doen nu je er toch bent en Coba wil heeeeeeeeel erg graag de pinguïns zien. De tour om op het eiland bij ze te kunnen lopen blijkt volgeboekt, en misschien maar goed ook want dat is ook de duurste. Als alternatief boeken we een boottocht en kan je ze zien vanaf de boot. Ook prima en niet zo afhankelijk van het weer. We kunnen ontzettend veel afdingen in ruil voor koekjes dus we maken de receptionisten blij met een pak oude orio koekjes, wij vonden stiekem het B-merk toch veel lekkerder. We scoren nog even snel een datum stempel bij ons nieuw verworven exemplaar in het einde van de wereld. Met de datum 21 december 2012 erbij zitten we op het einde van de wereld op de dag dat de wereld eindigt. Hoe gedoemd kun je zijn? Om 1530u vertrekt de boot en gelukkig is hij helemaal niet volgeboekt. We hebben meer dan genoeg ruimte en kunnen alles zien. Het uitzicht door het Beagle kanaal is prachtig en we zien zeeleeuwen, cormorant vogels, een vuurtoren en uiteraard de pinguïns! Wow dat is echt leuk. Het is ontzettend koud op de boot maar de tocht meer dan waard. Coba is wederom blij! De bergtoppen zijn bedekt met sneeuw en dat is een mooi gezicht. We horen van de gids dat dat uitzonderlijk is deze tijd van het jaar. Hebben we weer mazzel!

Om negen uur arriveren we weer in ons hostel. Eerst nog even eten, gelukkig hebben we nog over van gisteren, en we hebben afgesproken om met de twee Nederlandse stellen op stap te gaan. Ellen en Sjors zitten nog op ons te wachten als we arriveren en dan gaan we gezamenlijk naar de Irish pub Dublin. Hebben flink gelachen. En niet te gek laat gemaakt. Morgen op naar Buenos Aires!

Hasta luego!

Xxx