Merry Christmas everyone!

Merry Christmas everyone!

We zijn in BA! Omdat wij zo'n klotekamer hadden in Ushuaia (te warm, veel geluidsoverlast) hebben we gevraagd om korting. Dit was namelijk het duurste hostel ooit, dus daar mag je wel wat van verwachten. De receptioniste probeerde eronderuit te komen door te zeggen dat de manager er niet was, ondanks dat wij al meerdere malen naar hem gevraagd hadden en hij er die ochtend zou zijn. Beetje makkelijk zo. Dus toen Coba zich niet liet afschepen en vroeg voor zijn telefoonnummer kon er ineens wel contact met hem gezocht worden. Idd we kregen korting. En terecht, door de geluidsoverlast amper kunnen slapen. Zo dat scheelt toch weer! Afscheid genomen van de Nederlandse clan en een taxi gedeeld met twee Indiërs, die enthousiast begonnen te lullen en die af wilden spreken in BA. Zij wonen daar en weten ons natuurlijk alles te vertellen over BA. Nou we zien wel of we ze nog gaan ontmoeten haha.
Op het vliegveld van Ushuaia moet er natuurlijk eerst tax betaald worden, waar wij al een uur voor in de rij staan en dan volgt nog een rij voor de douane. Lekker geregeld, bijna vlucht gemist, maar ze hebben gewacht. We zitten allebei in het midden dankzij asociale mensen die hun stoelen handig geboekt hebben en beginnen te flippen als we vragen om te wisselen. Volgende keer toch maar dag van tevoren inchecken. Laatste binnenlandse vlucht! Na 3,5 uur zetten we voet aan de grond in Buenos Aires! Joehoeeeee hier hebben wij ons veel van voorgesteld.

Geheel volgens tip van de Indiërs boeken we geen taxi transfer aan de balie van het vliegveld. Deze zijn veel te duur en we moeten gewoon naar buiten lopen en een taxi aanhouden en vragen of hij de meter aanzet. Ok dus zo geschiedde. De taxi chauffeur begint enthousiast en hele uitleg te geven bij alles wat we onderweg zien. Alsof we een soort van privé gids hebben lijkt het wel. Wat een schat! Aangekomen bij ons hostel staat de teller op 150 peso's. Mmmmm is dat niet een beetje duur? Nou ja het zal dan wel. We betalen de chauffeur en bedanken hem nogmaals hartelijk. Ciao! Later vinden we uit dat we maar 50 peso's hadden moeten betalen en dat we waarschijnlijk een illegale taxi hebben gehad die zijn auto in dezelfde kleuren heeft gespoten. Toch niet zo'n schat dus die chauffeur :-(. Pffffff

Aangekomen in het hostel hebben we ter compensatie wel een meevaller. We hoeven namelijk minder voor de bedden te betalen dan we zelf dachten. We slapen op een acht persoonskamer met twee meiden uit Australië, Becka en Lauren die elke avond op stap gaan en er een soort van Engelse reputatie op nahouden. Haha helemaal gek die twee dat wordt nog wat. Verder slapen er een broer en zus uit Mexico, jochie is 16 jaar en de zus 26. Wat ze precies hier doen samen is ons nog niet duidelijk maar ze liggen elke avond op tijd in bed. Misschien hadden ze beter geen party hostel kunnen boeken? We vinden het wel een beetje zielig voor het jongetje. Verder slaapt er nog een meid uit Brazilië en een meid uit de UK.

Eerst lekker douchen en daarna gaan we uit eten. We laten ons adviseren voor een leuk restaurantje en dat ligt in de wijk San Telmo. Hmmmmm het eten is hier verrukkelijk! Echt een goeie tip hoor. Het feestje is vanavond in ons collega hostel, twee blokken verderop. De hostels zijn om de beurt een feestlocatie. We gaan er dus naar toe, maar er is niets te doen. De paar mensen die er zijn zitten maar een beetje te hangen. Als dan vervolgens de mensen van ons hostel ook binnenkomen gebeurt er nog steeds niet veel. Hmmm dan nemen wij maar de taxi naar Palermo. Daar aangekomen zitten er overal mensen op de terrasjes en niemand staat in een bar. We drinken er ook eentje op het terras en vragen ons af waarom het zo rustig is? Het blijkt dat je hier voor twee uur dus niet op stap hoeft te gaan. Voor die tijd is er echt nog niets te doen. Pffff balen want wij willen graag ook overdag nog iets zien van de stad. Mariska is er klaar mee en wil terug naar het hostel. Idd hier is nog niets te doen dus we gaan maar terug en naar bed. Als we ons bed inkruipen is het ondertussen ook al twee uur en morgen weer op tijd op voor de marktjes in San Telmo!

We zijn net op tijd op voor het ontbijt en maken hier ook uitgebreid gebruik van. We lopen richting het plein met alle marktjes en komen op een straat die ook helemaal volstaat met allerlei kraampjes. Wat een gezellig sfeertje hier! Alles ziet er leuk uit en de straatjes en huizen zijn heel erg mooi. Ondertussen is Coba haar camera kwijt. Hmmm toch zeker weten dat ze die in haar tas heeft gedaan! De tas wordt wel honderd keer doorzocht, maar er is geen camera te vinden. Onderweg is ie ook niet gejat want dan had de tas wel open gestaan. Dat zou betekenen dat hij of uit de tas is gevallen en nog op bed ligt of dat hij door een van de kamergenoten is gejat. Het laatste kunnen we ons niet voorstellen maar je weet maar nooit. Nou ja op dit moment nog niets aan te doen, straks maar even kijken. We stappen een fietsverhuur bedrijf binnen om alvast een fiets voor morgen te regelen. Gelukkig hebben ze er nog en de reservering staat. Daarna lopen we door naar het pleintje en zien van alles maar voornamelijk ouwe rommel. Haha echt antiek is het waarschijnlijk niet maar wel heel leuk om te zien. Als we wat gegeten hebben lopen we verder naar de haven en doen even lekker een koud drankje op het terras. We lopen de Puente de las Mujeres over, deze stelt een dansend tango paar voor en aan de overkant treffen we Plaza Holanda. Hier staat een standbeeld van onze koningin Beatrix in haar kinderjaren. Echt heel grappig.

Het begint al laat te worden en we besluiten om terug naar ons hostel te gaan. We moeten ook nog even boodschappen doen voor het avondeten en we willen even kijken waar we het beste een tango show kunnen zien. We willen het liefst niet naar de grote show in het theater, dat vinden we te massaal.
We lopen naar een Milonga, waar je geen show ziet, maar waar mensen bij elkaar komen om de tango te dansen. Het zijn dus allemaal amateurs zeg maar. Het ziet er aandoenlijk uit maar echt flitsend is het niet. Vooral veel oudere mensen die dit als hobby doen. Nee, wij gaan toch even kijken voor een show. In de grote straat waar ons hostel ligt komen we langs Cafe Tortoni die volgens ons boekje berucht is om zijn tango shows. We gaan naar binnen en boeken de show voor vanavond. Het zaaltje is heel klein en knus dus dat komt wel goed.
Eerst even iets te eten maken! We besluiten vanavond ook niet naar een club te gaan omdat we morgenvroeg weer op tijd op pad gaan met onze fietsen. Die moeten we om negen uur ophalen en voor zessen weer inleveren namelijk. Coba snelt meteen naar boven om te kijken of haar camera nog op bed ligt. Nee! Shit! Hmmm de bedden zijn opgemaakt door een schoonmaakster en alle spullen liggen op een andere plaats. Niet zo handig dus die service. Coba vist haar truitje van het bed van iemand anders en de E-reader die onder de dekens lag uit het zicht ligt nu boven op het bed voor iedereen open en bloot. Maar hij ligt er nog gelukkig Enk! Jeetje je moet hier echt je spullen in een kluisje stoppen. Wat een gedoe. Even bij de receptie checken of iemand een camera heeft afgegeven, nee natuurlijk niet haha het viel te proberen. Nou ja dan maar aangifte doen en bij de verzekering claimen. Gelukkig staan bijna alle foto's ook op de Ipad van Mariska. Als we in de keuken van ons hostel komen is het een beetje behelpen. Er zijn bijna geen potten en pannen of ander kookgerei. We zijn net op tijd want onze pan staat net op het vuur en ineens komen er nog heel veel mensen die iets willen koken. Helaas die moeten even wachten haha. We maken weer meteen voor twee avonden en na het eten snel omkleden want de tangoshow begint al bijna. Voor de zekerheid gooit Coba haar tas nog even helemaal leeg op het bed. En warempel....wat komt er tevoorschijn? Jawel hoor...de camera!!! Gelukkig maar! Haha hij had zich verstopt in een geheim vakje. Slimme dief die hem daar kan vinden ;-) pfiew dat scheelt weer een hoop gedoe.

We komen op tijd binnen en krijgen een tafeltje voor vier toegewezen. De andere twee plaatsen worden opgevult door een stel uit San Fransisco. Ze zijn erg leuk en de avond begint dan ook gezellig. De tango show is heel erg leuk. Ze hebben er een soort van verhaal in verwerkt en allerlei grapjes en de dans is echt mooi om te zien. Op de achtergrond is een bandje aan het spelen en een zanger koppelt de hele show aan elkaar. Mariska gaat hier helemaal los met haar camera ;-)

Na de show besluiten we toch nog even langs ons collega hostel te gaan, we zijn toch in de buurt en er zou een band zijn. Als we aankomen zijn we bijna de enigsten daar. We besluiten toch nog even een drankje te doen en al gauw komen er wat meer mensen. We spreken er een paar en het is best wel gezellig. Als dan ook nog Jonnie die we in Mendoza al hadden ontmoet en de Nederlandse Inge binnenkomen is het echt heel gezellig. Jonnie is nog altijd tegen iedereen 'besneden' aan het roepen en heeft er de grootste lol in. Iedereen die wij die avond spreken en die ook besneden zegt kunnen we dus automatisch linken aan hem. Haha. Het is heel erg gezellig en net als Mariska wil gaan, gaan ook de lichten aan en is het feestje afgelopen. We kunnen nog naar een club gaan, maar Maris kan de ogen niet meer openhouden. Haha en morgen vroeg weer op dus we gaan lekker naar bed.

'S nachts komen de Australische meiden met veel lawaai en bombarie thuis. Ze zijn helemaal dronken en een jongen van een andere kamer kruipt in het bed van een van de meiden. Althans dat wil Becka graag maar hij is binnen vijf minuten weg naar zijn eigen kamer. De twee meiden slapen voor de tweede keer dat wij meemaken in hun uitgaanskleding in bed, te dronken om iets anders aan te trekken. Haha de kater komt altijd later! Het is niet te harden in de kamer, zo heet en broeierig!

Na een kort en klam nachtje staan we om acht uur op en zijn na het ontbijt en wandelen om half tien bij de fietsverhuur. Het is bloedheet, 35 graden en we komen helemaal bezweet aan. De vrouw aldaar zegt dat ze geen fietsen met een mandje of bagagedrager heeft, terwijl we dit gisteren toch echt afgesproken hadden! We hebben allebei een zware rugzak bij ons en het is niet te doen met deze temperaturen om hem te dragen onder het fietsen. Balen zeg. We vragen ons geld terug en besluiten met de metro naar Recolletta te gaan. Wel jammer want al met al zijn we daar bijna de hele ochtend mee kwijt. Als we de metro in willen stappen reageren we te langzaam, even vergeten hoe snel je ook alweer moet zijn in een metro, en het resultaat is: Coba in de metro en Mariska met haar neus tegen de deur erbuiten. Bye bye zwaai zwaai en de metro is weg. Haha hebben wij natuurlijk weer. Nou ja Coba wacht gewoon even op de plaats van bestemming op de volgende metro en daar zit Maris dan ook in. Haha. We lopen naar de beroemde begraafplaats toe en meteen op ons doel af: het graf van Eva Perron. 'S ochtends bij het ontbijt hadden we ons nog even verdiept in de geschiedenis van haar en het is dan ook erg leuk om het graf te zien. Wel bloedheet hier zonder schaduw! Pffffff. Coba heeft er genoeg van en besluit terug naar het hostel te gaan, helemaal plakkerig van het zweet en een zware rugzak bij, das niet genieten haha. Nee een frisse douche daar heeft ze zin in. Volgens de weersvoorspellingen wordt het morgen minder warm, 25 graden en ze wil later deze week de rest van het programma doen. Mariska trekt zich niet zoveel aan van het zweet en besluit nog daar te blijven en rond te lopen. Ze is ook nog even graffiti art work wezen spotten in Palermo. Dus we zien elkaar straks in het hostel wel weer. Even gechillt en een hoognodige powernap gedaan voor vanavond. Niet dat het wat uithaalde in deze hitte geen oog dicht gedaan. We besluiten te collecteren bij onze kamergenoten voor de airco voor die nacht. 6 pesos p.p. En hij draait van elf tot elf. Dat zou fijn zijn! Het is kerstavond, maar het kerstsfeertje is een beetje apart in deze zwengende hitte.

Over kerstavond gesproken... Deze kunnen we met recht de meest trieste kerstavond ever noemen. Maris besluit om acht uur te gaan eten maar Coba is druk bezig met haar poging tot slapen. Dus ze besluit alleen te gaan eten, ze heeft haar salade nog in de koelkast staan van gisteren. Er zijn hier geen bakjes en we bewaren alles in de supermarkt zakjes. Omdat het zo druk is in de keuken en er bijna niets voor handen is heeft ze geen bord of bestek of mogelijkheid om haar vlees op te warmen. Creatieve oplossing: je gooit het vlees in een deksel en dan in de magnetron. Even wachten op de ping en klaar is kees. Je gooit het vlees bij de rest van de salade in je carrefour supermarkt zakje en vist ergens een lepel vandaan. Je maaltijd is gereed voor consumptie. Omdat de tafel helemaal gedekt is voor een groep besluit ze om op het dakterras in een hoekje haar salade te eten. Gezelligheid!
Deel twee, Coba besluit om om tien uur ook even iets te eten. Als ze beneden in de keuken komt is het een enorme puinhoop. Niemand heeft zijn eigen zooi opgeruimd laat staan afgewassen en de werkbladen zijn te goor voor woorden. Als ze de zak met eten uit de koelkast haalt blijkt iemand er een andere zak met zijn spullen bovenop gezet te hebben met daarin melk die uiteraard niet afgesloten is. Coba's zak druipt van de melk. Heerlijk. Ze vindt warempel een bord waar ze 7 min aan besteed om die schoon te krijgen. Prakkie in de magnetron en klaar is kees. Dat ze het brood vergeten is dat nog altijd in de kamer ligt en wat te drinken maakt de maaltijd behoorlijk karig. Gezellig die kerst hier. :-) We besluiten de rest van de dagen maar gewoon te gaan uit eten.

Zo nu gaan we ons klaarmaken voor het feest van vanavond. Wie weet is dat wel gezellig.
Fijne kerstdagen allemaal en tot gauw!

Kussen Mariska en Coba