Een hectisch begin

Een nieuwe reis staat te beginnen! Weer even wennen aan het feit dat ik alleen op reis ben! Na pap en mam gedag te hebben gezwaaid, stap ik het vliegtuig van China Airlines in voor de 11 uur durende vlucht naar Bangkok. Gelukkig een rechtstreekse vlucht! Ik zat naast Peter, een dertiger, die zijn vrouw en schoonfamilie ging opzoeken in Taiwan. Dus gezellig gekletst en ons bewonderd om de stiekem op het toilet rokende, drinkende, oude vieze mannetjes achter ons. Af en toe werd er eens lekker gerocheld.
Op de luchthaven rond 7.30u door de douane, tas lag al klaar, even pinnen, zorgen dat je wisselgeld hebt en door met de Airport Rail Link naar Phaya Thai station. In 30 minuutjes ben je daar, waarna je een taxi in kan stappen naar de stad. Dit duurt dan vervolgens nog 20 minuten.
Opletten dat ze de meter aanzetten en je niet oplichten door anders een bedrag te noemen wat belachelijk is, dat had ik al gelezen. Aan oplichting en scams geen gebrek hier.
Een warme deken van viezigheid en vuiligheid daalt over me neer, zo tussen alle uitlaatgassen van de stad. Vies warm is het al zo vroeg in de ochtend.
Jammer dat ik pas om 14u kan inchecken in het hotel op de Kao San Road, DE toeristische straat van Bangkok. Om de reis te beginnen lekker in het centrum met zwembad op het dak. Even acclimatiseren.. Ik wil namelijk een kamer aan de achterkant van het hotel, zodat je kamer niet grenst aan het lawaai en muziek die luid te horen is 's avonds van de drukke uitgaansstraat.
Deze kamers waren pas later klaar, balen.
Tas gestald, dan maar een korte verkenning door deze gekke straat. De drukte valt nog reuze mee, iedereen is zijn waar aan het uitstallen of staat te koken op straat.
Verder worden overal tourtjes aangeboden naar bezienswaardigheden in de buurt. Daar moet ik mij nog in verdiepen. Ik heb het wel al zo'n beetje gezien en strijk neer op een terrasje waar ik eens even lekker mensen ga kijken. Wat een diversiteit van mensen, van oude mannen met bierbuiken tot echte backpackers met dreadlocks.
Ik zit wat en probeer me in te lezen.
Bepaalde bezienswaardigheden lijken me redelijk dichtbij, dus dat valt te belopen.
De zondagse markt sla ik over, die volgen er nog genoeg.
Wel boek ik verschillende activiteiten voor de eerste dagen, zodat ik niet hoef na te denken over wat ik ga doen en misschien zo wat mensen ontmoet.
Ik heb nu alweer zere voeten van m'n slippers, dus ga mijn gympen weer aantrekken in het hotel. Gelukkig kan ik inchecken rond 12.30u!! Wat fijn, even beetje uitpakken en op stap.
Op naar Wat Pho en Wat Phra Kaew en het grote paleis, een must-see.
Onderweg word ik aangesproken door een vriendelijke man, die me vertelt dat het paleis pas open gaat om 13.30u, omdat het zondag is. Of dat waar was, zeker weten van niet. Ik had wel gehoord dat je je niets moest laten vertellen, omdat ze hier een slaatje uit willen slaan, maar ja dit overkomt iedereen een keer hier haha. Hij zei dat ik een gele tuktuk moest nemen, deze zouden van de overheid zijn en zijn de goedkoopste. Ook gelul natuurlijk. Hij regelde bij een langskomende tuktuk (heel toevallig haha, maar het leek echt zo) dat ik voor 40 bath (= 1,10 euro ongeveer) rondgereden zou worden langs verschillende bezienswaardigheden. Ach, hier kan ik me geen buil aan vallen en ik stap in. En idd, bij de grote, staande boeddha geweest en hij blijft gewoon op me wachten in de tussentijd. Ik zie nog wat van de stad zo.
Ik wil nog naar de immense, liggende boeddha, bij Wat Pho. Daar zou hij me heen brengen, maar ja hoor.. Ik eindig bij een pakkenmakerij of iets dergelijks. Wat moet ik in hemelsnaam met een pak? Stom dit, had het al gelezen dat ze stoppen bij allerlei zaakjes, waar ze commissie opstrijken als deze iets aan jou verkopen. Ook gaan we langs een toeristenbureau. Volgens de mensen daar van de overheid, waar alles goedkoper zou zijn. Ze wijst me op de certificaten die er hangen met overheidssymbool. Ik vertrouw niks meer en boek er ook niks.
De tuktukchauffeur zegt dat ik maar de boot moet nemen naar de liggende boeddha. Ik was er alweer helemaal klaar mee, inmiddels ook doodop. Dikke vinger, je brengt me gewoon terug naar waar je me hebt opgepikt, in de buurt van het paleis. Dat deed ie.
Omdat ik deze dagen wel goed wil benutten, wil ik de dingen waar ik voor gekomen ben nog wel zien. Dus ik loop richting het paleis. Het is nog ongeveer 1,5 uur open, genoeg voor mij. Wat een indrukwekkend complex! Het is even zoeken waar ik heen moet en het taaltje is ook wat lastig te volgen, maar tussen de monniken met oranje gewaden en drommen mensen doemen de tempels van Wat Phra Kaew op. Ongelooflijk, ik zie alleen maar goud, glimmertjes, kitch, muurschilderingen, wachters en vooral boeddah's. Ik kan nu eigenlijk al geen boeddah meer zien na vandaag hahaha en dit is dag 1. Maar niets is de Thai teveel om hun god te eren.
Wat een drommen mensen, het is vechten voor een plekje en ondertussen het ontwijken van paraplupunten in je oog. Ik kon ook even mijn schoenen niet meer vinden, die ik uit moest doen bij de tempel met de smaragden boeddha. Even paniek, was het dan bij een andere uitgang? Oriëntatie volledig kwijt, maar ze waren op een hoop gegooid..
Inmiddels echt stuk, nu al half verbrand, maar toch nog even door?
Ja besluit ik, nog even naar Wat Pho, de immense, liggende boeddha.
Als ik er 10 minuten ben geweest is het veel, maar ik moet nu echt naar het hotel. Ik wil een tuktuk, lopen is me te ver. 100 bath ook, ik onderhandel hard en win het! Voor 40 mag ik mee, vast ook nog te veel. Daar zit ik dan, moe gestreden, zwetend in m'n lange rok en vestje (in tempels verplicht) met een constant kwattende chauffeur voor me. Wat een stad zeg. Nu lekker in mijn kamer, finale Australian Open kijkend. Blijf hier vanavond ook, morgen weer een dag.
Vroeg op, om 7u word ik opgehaald om naar de floating market, river kwai en tijger- en olifantgebeuren te gaan. Is wel pure uitbuiting van die dieren natuurlijk, ben ik me van bewust :-(.

Half 7 gaat de wekker, slecht geslapen. Misschien een paar uur.
Ontbeten in het hotel, waarna ik om 7.20u word opgehaald door de chauffeur. Ik ben de laatste, de rest zit al in het busje vanuit andere hostels. Alleen maar Chinezen zo op het eerste oog! Heb ik dit.. Zucht.
We vertrekken voor een 1,5 uur durende rit richting de olifanten. De chauffeur blijkt zich niet in te leven in zijn rol als gids, er kan geen woord vanaf en zelf zeggen hoe lang de rit duurt is teveel blijkbaar. Geen muziek, alle Aziaten muisstil..dit wordt een lange dag ;-)
Het meisje naast me leest een Engels boek op haar telefoon, ze blijkt uit de Filipijnen te komen en heeft 4 vriendinnen mee, die achterin zitten. Dit valt dus toch mee, want ze spreken goed Engels. De olifanten was best gênant, had ik kunnen weten natuurlijk. In een bakje op de olifant loop je een rondje door een soort van natuurlijke omgeving, voor zover dat kan. Best zielig. Maar ja, ik zit nu vast aan deze tour. En ik kan deze olifanten zelf toch niet redden..
Driftig nemen de Fillipijnse meiden foto's met selfiesticks, de go-pro en allerlei moderne snufjes. Het stopt de rest van de ochtend niet meer.
Op naar de Damndern Suak floating market, wat echt heel leuk was. Wat een belevenis, een markt op het water, waarbij rondvarende bootjes allerlei goederen verkopen. Etenswaren, complete Thaise gerechten, maar ook kleding en souvenirs zijn volop te vinden.
Het blijkt dat de meiden heel sociaal zijn en bij een gelegenheid aangeven dat we met 6 zijn en wat een bootje dan kost. Dat bootje hebben we niet genomen, we zijn lekker zelf wat gaan lopen. Ze praten Engels in mijn bijzijn, ook als ze met elkaar praten. Superschattig.
Ik ben op zoek naar een nieuw broekje. Deze had ik gisteren al gekocht voor 2,50 euro, maar bleek vanmorgen al stuk te zijn (had erin geslapen). Ik blijk een te dikke reet te hebben, de naad is opengescheurd. Tsssssss. Broekje vind ik niet naar mijn zin. Nog wat streetfood gegeten met de dames. Ze komen los als ze hun telefoons pakken en allerlei foto's van hun thuisland laten zien. De een duikt, de ander klimt. Prachtige plaatjes.
Genoeg te koop hier. Tijd voor een ritje met de long-boat langs Thaise huisjes aan het water. Daarna worden de groepen herverdeeld en lijkt alles heel chaotisch, maar klopt dan toch wel weer. Sommigen hebben alleen het ochtenddeel, anderen ook het middagprogramma. Iedereen boekt wat anders, maar eindigen toch op de grote hoop.
Ik neem afscheid en ga zitten naast Sabrina uit Duitsland, al 6 maanden aan het reizen. We rijden naar onze lunchplek, eten rijst en groenten en rijden door naar de River Kwai Bridge, een brug gebouwd door geallieerde gevangenen tijdens de 2e Wereldoorlog. Er komen 12.000 gevangenen om tijdens de bouw ervan. We lopen wat rond en besluiten nog even het museum in te duiken, waar niks aan was.
Nu naar de Tiger Temple in de provincie Kanchanaburi. Ook natuurlijk een grote commerciële bende. Voor 600 bath mag je naar binnen. Je moet lange mouwen dragen en een broek in verband met de monniken die er wonen, die mogen niet afgeleid worden door vrouwen. Er worden foto's gemaakt van toeristen met de tijgers. Ook wel weer zielig natuurlijk, maar goed om te weten dat het een uitgestrekt gebied is met veel ruimte en vrije tijd voor de dieren. Ze zijn grotendeels daar geboren en planten zich daar voort. Alhoewel het daar begon met de opvang van verzwakte tijgers. 25 foto's later sta ik weer buiten de hekken.
3 uur duurde de terugrit, met een naar zweet stinkende jongen voor ons, bleghhh.
Eenmaal terug op Kao San Road heb ik een heerlijke maaltijd gehad van een kraampje, 2 broekjes gescoord (afdingen gaat steeds beter), pasfoto's laten maken (voor later een visum voor Cambodja) en een schorpioen gegeten!
Daarna naar het hotel en heb even gezwommen.
Daarna eigenlijk alweer te kapot om er nog op uit te gaan. Ik blijf lekker op mijn kamer. Toch slaap ik weer slecht..

De volgende ochtend wederom om 7.20u opgehaald voor een trip naar Ayutthaya, de voormalig hoofdstad van het land. Nu vol ruïnes en tempels, behorend tot het werelderfgoed. Ongeveer 1,5 uur rijden. Veel stellen en groepjes, maar Aaron uit Engeland reisde ook alleen, dus daar was de aansluiting snel mee gevonden. Heel veel mooie tempels en ruïnes gezien, maar de belangrijkste was toch wel Wat Phra Mahathat, waar een Boeddhahoofd te vinden is, ingeklemd tussen de wortels van een eeuwenoude vijgenboom. Een Oostblokstel, die ik gisteren ook al gespot had, is er ook. Selfies en foto's van elkaar nemend bij elk beeld wat ze tegenkomen, compleet met naveltruitje en hotpants. Veel monniken in oranje gewaden, eentje nam een foto van mij in plaats van andersom ;-).
Rond 14.20u rijden we terug en ik kom rond 16u weer terug in het hotel. Gelukkig zat ik voorin en niet ingeklemd op het zweterige bankje daarachter..
Ik moet de trein gaan boeken naar Chiang Mai en de fietstocht door Chinatown regelen met Co van Kessel, een Nederlander die zich daar gevestigd heeft.
Het is uiteindelijk een avond/nachtbus geworden. Het is namelijk Chinees Nieuwjaar, een reden voor mensen om tijdens hun vrije dagen familie op te zoeken. De trein kon dus alleen overdag nog geboekt worden. Ach, dit is goedkoper en nog korter ook. Alleen geen bed, maar een luxere stoel, mij best.
De middagtour van het fietsgebeuren, check. Nu lekker naar het hotel om wat te zwemmen en te chillen.
'S Avonds wat gegeten en afgesproken met Aaron. We kijken hoe Europese jongens versierd worden door Thaise vrouwen? op hoge hakken, om ze waarschijnlijk later in hun hotel te beroven.. Vreselijk om te zien en erg naïef. Het draait wel om gek doen hier, soort van verplicht los gaan en het is niet onze stijl. Bah.

De volgende ochtend nog even bij het zwembad gelegen, waar Engelse wijven de boel luidruchtig verziekten. Om 12 uur uitgecheckt, om daarna in te checken in een goedkoop hostel verderop voor 1 nacht. Beetje aggenebes hostel haha, wel eenpersoonskamer, maar klein en met zo'n ventilator boven je bed weet je wel. Een beetje als in het begin van de film The beach haha. Als ik hier geen bedbugs oploop..

Ondertussen een vlucht geboekt van Chiang Mai naar Krabi voor as maandag om naar het zuiden te komen.
Natuurlijk ben ik weer aan de late kant, want moet om 14u bij die fietstour zijn en dat is in China town, dus moet met de boot. Ik moet haasten en kom bijna te laat, zat even te stressen. Stom. Ik was niet de enige die aan de late kant was.
We zitten in team Yellow, samen met 5 Nederlanders en een paar Engelsen. Onze gidsen waren Ping en Suzie, een ladyboy.
3 uur lang fietsen, of proberen daartoe, door Chinatown, door markten, bloemen en achterafstraatjes, het was een drukte van belang. Ook in verband met Chinees nieuwjaar. Bij elke hobbel zakte mijn zadel dieper en dieper haha.
Onderweg zitten kletsen met een jong stel, 2 vriendinnen en een meisje wat alleen reisde. Was erg gezellig en na afloop besloten om wat te eten met elkaar. Midden in Chinatown, aan plastick tafeltjes op straat met muggen zoemend om ons heen. We tafelen natuurlijk veel te lang na, iedereen wil ons weg hebben. Omdat het eten zo goedkoop is, kookt haast niemand thuis en eet iedereen op straat. Dus het is een komen en gaan van etende locals.
Nog even over de drukke markt gelopen met alle geuren en kleuren die daarbij horen.
Daarna nog een drankje rond Khaosan road. Zouden we met 6 man een taxi kunnen krijgen? Er wordt een tuktuk aangehouden en voor 150 bath (3,75 euro) proppen wij onszelf met zijn zessen in de tuktuk. Hilarisch, gelachen. Normaal gesproken goed voor 2, hoogstens 3 personen. Insecten gegeten, wat voor iedereen een mijlpaal was, en drankjes gedronken op een rooftop bar. Was echt heel gezellig. Grappig hoe je mensen zo snel leert kennen en je dan met elkaar omgaat. De een een paar maanden op reis, de ander een paar weken. De een pas 19 jaar en de ander wat ouder ;-)
Om ongeveer 0.30 weer in mijn kamer.

Donderdag een rustig aan dagje. Beetje rondlopen, uitzoeken voor de rest van de trip. Om 19u word ik verwacht in een kantoortje om met de nachtbus te reizen naar Chiang Mai, het noorden.

Tot later!!

Liefs Mariska