Mongolië, vriendelijkheid en mooie landschappen

Om 6.30u worden we gewekt door de provodsjnika. We zijn in Ulaanbataar! Tijd om snel op te frissen en ons op te maken om Mongolië in te trekken! Het is een redelijk mooie dag, zo lijkt het. Wat bewolking.
We worden opgehaald door Kerry, een Mongoolse jonge vrouw. De chauffeur is een vrouw, wat ons nogal verbaast.. Meerdere vrouwen zien we stoer rondrijden. We pinnen nog even op het station, dat er keurig verzorgd uitziet.
Samen met Hanneke en Jelco zitten we in het busje richting het Chinggis Kaahn monument.
Wat ons als eerste opvalt, is de vriendelijke blik van het Mongoolse volk. Over het algemeen spreken de mensen hier in Mongolië goed Engels. Hoe is het toch mogelijk.
Wel is het een troep overal, veel viezigheid. Daar tegenover staat dat er veel bedrijven uit de grond gestampt worden. We zien gloednieuwe tankstations, hippe jongeren en het lijkt wel alsof het Mongoolse volk het goed voor elkaar heeft. Al zijn we nog niet in de stad zelf geweest natuurlijk.
We zien paarden, schapen en geiten in de groene heuvels en op de wijde vlaktes staan ontzettend veel gertenten. Zo hadden we ons Mongolië wel voorgesteld eigenlijk.
In de verte zie je het megamonument al opdoemen, het grootste paardenbeeld ter wereld, waar het volk erg trots op is. 250 ton staal is in het beeld verwerkt en het monument is pas voltooid in 2010. Chinggis Kaahn is een groot leider geweest van het Mongoolse rijk en betekent nog steeds veel voor het Mongoolse volk. Ze eren hem daarom nog altijd.
Eenmaal bij het giga monument, lopen we naar binnen, waar we hartelijk ontvangen worden door een trotse Mongoolse gids die even een praatje houdt. We zien het kleine museum, houden nog even Mongoolse kinderen in onze armen voor een foto, nemen de lift omhoog en nemen natuurlijk een selfie met Chinggis. Het is indrukwekkend en wat een uitzicht! Net op tijd voordat de Chinese invasie weer komt.
Eenmaal weer beneden vinden we het hilarisch om ons in typisch Mongoolse kledij te hullen en hiermee op de foto te gaan. We worden gefotoshopt in een achtergrond en we vermaken ons hiermee kostelijk..
Tijd om naar ons gerkamp te vertrekken, waar we rond het middaguur aankomen. We worden verwelkomd door de familie met een heel smerig yakkaassnoepje of iets dergelijks. Ook hebben ze hun dochtertje in traditionele kledij gehuld, die ze direct na de kennismaking weer uittrekken. We krijgen ieder ons eigen ger, wat echt heerlijk is, met vier bedden erin. Het is schijnbaar niet volgeboekt, wat een mazzel. Wat is het gezellig binnen.. Er zijn in een apart gebouw mooie douches en toiletten, heerlijk, maar dit is natuurlijk geen authentiek gerkamp. Hopelijk maken we die later deze week nog een keer mee.
We lunchen lekker met opnieuw veel vlees. Daarna maken we met zijn vieren een wandeling naar een bergtop, waarbij Coba met gevaar voor eigen leven een rots bestijgt en uiteindelijk op de top staat. Wat een wijdse uitzichten, hier houden we het wel twee dagen uit!
Daarna lekker douchen en aan tafel voor het diner, wat ook heerlijk was. Alles wordt hier wel met een rotgang opgediend. Aan een andere tafel zitten nog meer Nederlanders. We blijken de groene route tour te gaan doen samen met Esther en Peter, een pasgetrouwd stel. Ze lijken ons gezellig gelukkig!
Een aantal van deze mensen hebben ook bij elkaar in de trein gezeten, ze waren met best veel. Ze vertellen dat ze onderweg hebben gezien dat er iemand onder de trein kwam... De trein is gestopt en een aantal mannen hebben deze persoon onder de trein vandaan getrokken. Hij leefde nog maar was duidelijk zwaargewond. Andere mensen die in een van de laatste coupés zaten denken zelfs dat hij dood was tegen de tijd dat zij er langs kwamen. Hij leek niet meer te ademen. Heftig hoor! In plaats van hulp te verlenen en het alarmnummer te bellen vonden ze het belangrijker dat de trein door kon rijden. Heel bizar! Rotrussen!!!!
We zitten te twijfelen over wat we zullen gaan doen morgen. Je kan een wandeling met gids doen, maar wij willen liever een quad huren of paard rijden, die ons dan naar een leuke bestemming brengt. Maar dit blijkt niet goed mogelijk. Of dit wordt maar gezegd om ons toch die hike aan te smeren. We wachten nog even het weer af morgen.
Het komt nu met bakken uit de lucht, inclusief onweer. We drinken nog wat met onze medereizigers en zijn zeiknat als we door de regen naar de wc moeten.
Bah, er zitten spinnen in bed en in de tent. Na een grondige inspectie kunnen we gaan slapen.

De volgende ochtend ontbijten we om 9.30u. Lekkere gebakken eitjes! Het is stralend weer. Uiteindelijk kiezen we toch maar voor de hike. We zien het wel. We gaan met zijn vieren op pad, samen met Kerry onze gids. De wandeling duurt 2,5 uur maar we lopen niet hard. Kerry vertelt over haar ongeluk van een jaar terug, die ze heeft gehad met een tour die ze deed. Ze slipten met de auto en rolden over de kop, waarbij Kerry zwaargewond raakte en een Nederlandse vrouw overleed. Wat een heftig verhaal. Slik.. En wij moeten nog ;-)
We lopen naar de Turtle Rock, een grote rotspartij die, jawel je raadt het al, lijkt op een schildpad. Daarna door naar onze lunchplek, vlakbij het klooster wat we gaan bezoeken. Onze gastvrouw heeft de lunch gebracht en zal ons dadelijk ook weer terugbrengen met de auto.
De lunch bevat wederom veel vlees en vet, waar wespen maar al te graag op afkomen.
Daarna lopen we naar boven, de 108 treden op van het boeddhistische klooster. Wat een view weer, we hebben hier geen spijt van!
Op de terugweg stappen we in een superdeluxe wagen met elektrische stoelen en minibar en worden als vorstinnen naar huis gereden. Heerlijk, maar wel wat hobbelig.
Eenmaal terug stappen we nog een uurtje op een paard. Aan het begin houdt de 'cowboy' ons netjes aan het lijntje vast, maar dat gaat ons te fur.. Zo zijn we niet getrouwd, Arie! We vragen om los te rijden, we zijn toch geen kleuters hier! Mariska vraagt iets en hij doet direct zijn oordoppen met muziek in. Hahaha we hebben een hele gezellige getroffen! We draven wat op een sneller tempo, maar worden al snel teruggeroepen door onze cowboy. Dit staat hij niet toe. Tssssss. Na een uurtje zijn we weer bij het gerkamp en ach het was toch even leuk.
Lekker douchen maar weer en aanschuiven voor het eten. Een hamburger met biet en aardappelpuree.. Hoezo toeristisch?
We spelen nog wat spelletjes met Hanneke, Jelco en Kerry en drinken een paar biertjes samen. Heeft Coba toch nog drinkmaatjes gevonden ;-). Daarna gaan we slapen.

De volgende dag worden we om 8u opgehaald om naar Ulaanbataar te gaan (in de volksmond UB genoemd). We zetten Jelco en Hanneke af bij hun hotel en halen Esther en Peter op, samen met de gids. Onze chauffeur heet MJ en onze gids Norboe. Het zijn twee gezellige jongens, want ze lachen wat af. Gelukkig kan onze gids goed Engels, ook al is hij nog maar 19! Hij studeert in UB en dit is zijn zomerbaan. Dit gaat een leuke roadtrip worden in ons 6-persoons busje! De groene route is aan! Op naar Kharkhorin vandaag..
We hebben een lange rit voor de boeg, wel 370 km over voornamelijk geasfalteerde wegen.
We stoppen alleen even bij een supermarkt en pinmachine en bij onze lunchplek rond 13.30u. Bij onze lunch drinken we thee met melk, die een zoute smaak heeft, typisch Mongools.
Verder kunnen we gewoon aangeven bij de mannen waar we wensen te stoppen voor foto's of plaspauze ofzo, dus ze zijn heel relaxed. Onze chauffeur is niet kinderachtig, hij toetert er lustig op los om al het vee te verjagen dat op de weg staat.
Rond 17u komen we eindelijk bij Kharkhorin aan. Het is de oude hoofdstad van Mongolië, ooit benoemd door Chinggis Kaahn. We bezoeken een museum met opgravingen uit de oudheid en uit een oude recent gevonden graftombe. In dit museum wordt weergegeven hoe Mongolië in de loop der tijd is ontstaan en hoe het er uit heeft gezien in het verleden. Als we de wereldkaarten van de verschillende perioden en rijken zien, valt onze mond wel even open als we zien dat onder leiding van Chinggis Kaahn het Mongoolse rijk de halve wereld groot is geweest. Hij schijnt ook heel goed te zijn geweest voor zijn volk en gaf ieder zijn eigen stuk grond. Vandaar dat ze hem als volksheld heel erg hoog hebben staan. Verder bezoeken we Erdene Zuu, de replica van de boeddhistische tempels van de oude hoofdstad, het origineel is allemaal verwoest in het verleden, omheind door stoepa's. We hebben maar een uurtje hier en het is heerlijk weer, dus willen we graag buiten lopen en foto's schieten. Maar onze gids weet hier alles van en lult maar door over het boeddhisme, de tempels en alles daaromheen. Het is zo fotogeniek hier. En wat een mooie dag weer!
Rond 18.30u komen we in ons gerkamp aan. Opnieuw weer een eigen ger! :-)
Gelegen aan een riviertje, ligt het kamp erg leuk. We eten om 19u in de grote ger met onze chauffeur en gids. Wederom meer dan genoeg. Daarna heeft onze tourcompany een mini-concert geregeld van twee Mongoolse muzikanten. Beetje gênant dat wel. Met zijn zessen zitten we in een ger naar ze te luisteren. Eén van de mannen laat het keelzingen horen en het klinkt heel apart. Later mogen we ook even op de instrumenten spelen. Wel aardig dit, maar natuurlijk worden we weer voor het blok gezet om hun cd te kopen. Dacht 't even niet hè..
Hierna moeten we ons even haasten. Met z'n vieren en de gids lopen we naar boven op de berg voor de zonsondergang, die al haast voorbij is. We schieten wat foto's en vermaken ons met de go-pro van Peter en Esther.
Vroeg naar bed maar, want we zijn best moe. Morgen een dagje in de auto voor wederom 300 km.

Groetjes Coba en Mariska